Człowiek się staje bardziej ludzki e9 H7
Gdy się przepasze pasem słuckim. C H7
Ów słuszną słynie w świecie sławą, e9 H7
Że lewą stronę ma - i prawą. C H7 e
Te same wzory i ozdoby D G D G
Dwoisty dobór barw rozdziela: D G H7 e
Tą stroną na wierzch - znak żałoby, D G D G
Odwrotną zasię - znak wesela. a e H7 e
Kwiecista jest wymowa stroju, D G D G
Milczącym mówcą - szlachcic strojny: D G H7 e
Lśni złotem brzuch na czas pokoju, D G D G
A karmazynem - na czas wojny. a e H7 e (C7)
f C7
Des C7 f
Pas przypisuje jak proporzec, f9 C7
Czyni hetmanem, lub hołyszem: Des C7
Zechcesz - poszarzy cię w pokorze, f9 C7
Wzrośniesz - roziskrzy w słusznej pysze. Des C7 f
Gdy - wobec wiary - gnębi żal win, Es As Es As
Pas słucki chwacko zeń wyzwoli: Es As C7 f
Tak się owiniesz - jużeś kalwin, Es As Es As
Na opak włożysz - toś katolik! b f C f
Przy tym niewielka jest to praca Es As Es As
Gdy zmienny humor, mus, kaprys chęci: Es As C7 f
Ot, parę razy się poobracasz - Es As Es As
Nawet się w głowie nie zakręci! b f C f (Des7)
fis Cis7
D Cis7 fis
Gdy słuckim pasem się przepaszesz - fis Cis7
W siłę słabości zmieniasz lasze. D Cis7
Pas wszelkich możliwości miarką: fis Cis7
Póki na brzuchu D Es0
Póki na brzuchu A Es0
Póki na brzuchu - łeb na karku! A E7 A (Cis7)
fis Cis7
Póki na brzuchu - łeb na karku! D Cis7 fis