Traktacik o wyobraźni

.	A g B A
.	d B0 A
Ma życie stanów rozmaitość:	d B0
Przesyt, niedosyt, czczość i sytość,	d D7
Jakość, nijakość, ruch i trwanie,	g C0
Kwitnienie i obumieranie.	g A
Doprawdy - nadmiar mocnych wrażeń,	d d/F A
Splątanych ścieżek, przeobrażeń...	d d/F A
Szczęściem - ratuje ciągłość jaźni	g F g d
Zbawienny uwiąd wyobraźni.	g A7
	A g B A
Są zatem tacy, którym za nic	d B0
Poznania przekraczanie granic,	d D7
Wiedza, co dzieje się dokoła,	g C0
Czemu Bóg milczy, Otchłań woła.	g A
Ci, kiedy im się zadrżeć zdarzy	d d/F A
Liczą na księży lub lekarzy.	d d/F A
Żyją szczęśliwi, niepoważni -	g F g d
Zbawienny uwiąd wyobraźni.	g A7
	A g B A
Inni, choć się nicością sycą -	d B0
Ufają wszelkim obietnicom,	d D7
Zaklęciom, czarom i loteriom,	g C0
Z obrzędem i śmiertelnie serio.	g A
Nic to, że co dzień się kaleczą	d d/F A
Bo ich nadzieje sobie przeczą:	d d/F A
Największa bzdura ich nie drażni -	g F g d
Zbawienny uwiąd wyobraźni.	g A7
	A g B A
A jeszcze inni - pojęć gracze -	d B0
Bawią się odwracaniem znaczeń	d D7
I, niezliczone czerniąc strony,	g C0
Stawiają domki z kart znaczonych.	g A
Rozrywka płocha, życiochłonna,	d d/F A
Wolna od zasad, więc bezstronna.	d d/F A
Mistrzem jej, kto się głośniej zbłaźni...	g F g d
Zbawienny uwiąd wyobraźni.	g A7
	A g B A
Jest jeszcze paru, co się błąka	d B0
Wśród kolumn, po zamierzchłych łąkach,	d D7
Gdzie z ruin, fresków i witraży	g C0
Sylabizują - co się zdarzy.	g A
Wiedzą, czego nie wiedzą, durnie	d d/F A
Więc cierpią dumnie, żyją chmurnie,	d d/F A
Płoną na mrozie, marzną w łaźni -	g F g d
Wolni więźniowie wyobraźni.	g A7
	A g B A
Ci, co się trwożą, co się leczą,	d D7
Co trwodze i rozumom przeczą,	g
Co zarabiają na żonglerce,	E7
Ci, co przez szkiełko patrzą w serce -	A7
Spotkają się na miejscu kaźni...	d d/F (A)
Spotkają się na miejscu kaźni...	d d/F (A)
Spotkają się na miejscu kaźni...	d g B A
Zbawienny uwiąd wyobraźni.	B H0 A
	A g B A d