Teodycea
| Łotr umarł tak, jak żył: | d |
| Nóż wciąż mu w karku tkwił, | B |
| Gdy do Bram Nieba stukał. | A d |
| Otworzył Święty Piotr | d |
| - Ty przecież jesteś łotr, | B |
| Więc czego tutaj szukasz? | A d |
| - Mnie proboszcz mówił, że | D |
| Z grzeszników składa się | g |
| Cały nasz ludzki Kościół. | C A |
| Zerwany wiatrem liść - | g |
| Już nie wiem dokąd iść. | d |
| Może byś mnie ugościł? | A d |
| Rzekł Święty Piotr - no cóż, | d |
| Wyciągnę ci ten nóż | B |
| I wchodź, duszyczko płocha. | A d |
| Nie takim tu jak ty | d |
| Już otwierałem drzwi, | B |
| Bo Pan Bóg wszystkich kocha. | A d |
| Spoczywa łotr wśród chmur | D |
| Na materacu z piór, | g |
| Koi go lira tkliwa... | C A |
| Wtem widzi, że tuż, tuż | g |
| Ów, co mu w kark wbił nóż - | d |
| Też rajskich dóbr zażywa. | A d |
| Zakrzyczał łotr brzęk lir: | d |
| - Co robi tu ten zbir? | B |
| Wszak zadźgał mnie, gadzina! | A d |
| Czy to nagroda za | d |
| Złem zwyciężanie zła? | B |
| Czy Raj to, czy melina? | A d |
| Klucznik mu na to rzekł: | D |
| - Czyśćcowy życia bieg | g |
| Przepełnił się cierpieniem. | C A |
| Więc choć odtrącić mógł, | g |
| Wolał was dobry Bóg | d |
| Skazać na - Przebaczenie... | A d |
| Więc choć odtrącić mógł, | g |
| Wolał was dobry Bóg | d |
| Skazać na - Przebaczenie... | A d |