Tango na głos orkiestrę i jeszcze jeden głos

Było ciemno, więc niewiele sam widziałem	E a
I pamiętam też niewiele	a
Było ciemno, wiem, że z pochyloną głową stałem	E a
Tak jak stoi się w kościele	a
A więc stałem, nie widziałem, było ciemno, lecz słyszałem	F H
Wciąż ten głos, ten głos, ten głos…	E

Podejdź bliżej, więc podszedłem	E a
Jak skruszony obywatel do przedstawiciela władzy	a
Podejdź bliżej, już wiedziałem,	E a
Że ucieczka błyskawiczna tu niczemu nie zaradzi	a
Więc podszedłem, posłuchałem, było ciemno, lecz słyszałem	F H
Wciąż ten głos, ten głos, ten głos…	E

To nie wróg był, bo głos cichy i subtelny	E a
Ale polski i nieskazitelny	a
To nie wróg był, ten by zaraz mnie zapytał	E a
Czy mój światopogląd celny	a
Więc to nie był wróg na pewno, bo nad głową, tuż nade mną	F H
Usłyszałem ten głos, ten głos, ten głos, ten głos…	E

Ty to masz szczęście, że w tym momencie	a E… (A)
Żyć ci przyszło w kraju nad Wisłą	d G C d
Ty to masz szczęście	E64 E a

Twój kraj szczęśliwy, piękny, prawdziwy	a E… (A)
Ludzie uczynni w sercach niewinni	d G C d
Twój kraj szczęśliwy	E64 E a

Było ciemno, więc nie mogłem stwierdzić	E a
Komu pomyliły się epoki lub stulecia	a
Było ciemno, może to Mickiewicz jaki	E a
Bo tak zgrabnie romantyczną wiarę krzesał	a
Trochę niezorientowany, bo w tym kraju tak kochanym	F H
Dawno nie był już widziany	E

Może Norwid, bo coś plótł,	E a
Że łza gdzieś znad planety spada i groby przecieka	a
Ale skąd by, skąd by wiedział,	E a
Że na jego słowa ktoś tu jeszcze może czekać?	a
Teraz w modzie nie Norwidy filozofio-okryjbidy	F H
Więc czyj ten głos, ten głos, ten głos…	E

Było ciemno, więc sam nie wiem,	E a
Jak do domu wprost doszedłem i do siebie	a
Było ciemno, a ja czułem się jak w niebie	E a
Choć dlaczego nie wiem, nie wiem.	a
Z pochyloną głową stałem, wierzcie, ja nie zwariowałem,	F H
Lecz jak dziecko powtarzałem wciąż na głos, na głos, na głos	E

Ja to mam szczęście…
Mój kraj szczęśliwy…	(^h)