Szklana góra
| Zyska sławę, królem będzie | e G |
| Kto na szklaną górę wejdzie. | a e |
| Kto zdobędzie szczyt w błękicie | a G |
| Będzie tym, kto jest na szczycie. | a e |
| Lecz, choć wielu kusi wejście | a G |
| Jeden tylko ma tam miejsce. | F e |
| A, że przecież Góra — Szklana, | a G |
| Więc dla wielu — niewidzialna. | F e |
| A, że przecież Góra — Szklana, | e a |
| Więc dla wielu — niewidzialna. | C a e |
| Nawet tym, co na jej zboczach | e G |
| Szczyt się nie odbija w oczach. | a e |
| Skóra Góry gładka, śliska, | a G |
| Diamentowo jest przejrzysta. | a e |
| I dopiero krew rozlana | a G |
| Wskaże gdzie jest szklana ściana. | F e |
| Więc po śladach cudzej krwi | a G |
| Wiedzie wąski ślad na szczyt. | F e |
| Więc po śladach cudzej krwi | e a |
| Wiedzie wąski ślad na szczyt. | C a e |
| Ale nie wie nikt wśród żywych | e G |
| Czy ten szlak, to szlak prawdziwy. | a e |
| I niejeden całe życie | a G |
| Nie wie, że już był na szczycie. | a e |
| Więc się modli u stóp krzyży | a G |
| Za tych, którzy padli niżej. | F e |
| Po czym u ich boku spocznie | a G |
| U stóp góry niewidocznej. | F e |
| Zyska sławę, królem będzie | e G |
| Kto na szklaną górę wejdzie… | a e |
| Zyska sławę, królem będzie | e a |
| Kto na szklaną górę wejdzie… | C a e |