Świadkowie

Od trzydziestu lat szukam syna.
Wojnę przeżył, wiem to, bo pisał.
Na tym zdjęciu jest razem z dziewczyną, która mieszka ze mną do dzisiaj.
W jego liście ostatnim… – przeczytam:
„Jadę do was, uściskaj tatę,
mam dla niego na wojnie zdobytą marynarkę w angielską kratę.
Sam ją noszę na razie choć mała”.
Syn był wielki, barczysty i silny.
Jeśli wie ktoś, co się z nim stało – niech da znać.
Bardzo proszę.
Pilne.

Droga Pani! W programie „Świadkowie” oglądałem panią przypadkiem.
Od trzydziestu lat w Rembertowie mieszkam, z wojny pamiątki mam rzadkie.
Okradałem kiedyś skrzynki pocztowe
(w listach były pieniądze czasami).
Wśród tych listów są trzy obozowe.
Może będą ciekawe – dla Pani.

Bracie, braciszku! Wojnę przeżyłem, a z lasu wyszedłem za wcześnie.	a
We wsi mnie jakiś patrol przydybał i taki był koniec pieśni.	a
Siedzę w obozie razem z Niemcami, NSZ i AK.	d E F
Trzymam się zdrowo, do domu wrócę kiedy się tylko da.	F B E7 a
Wczoraj niektórzy z nas uciekali. Ja się trzymałem z daleka.	a
Gdy się z takiego obozu pryska – trzeba mieć dokąd uciekać.	a
Dziś ciężarówką zwieźli połowę, resztę skreślono z list.	d E F
Teraz ich biorą na przesłuchanie; patrzę, nie mówię nic.	F B E7 a

Był jeden taki, przyjemnie spojrzeć; wysoki obszerny w barach.	a
Wyższy, silniejszy nawet ode mnie (znasz mnie, trudno dać wiarę).	a
Miał marynarkę w angielską kratę, razem z tamtymi pruł.	d E F
Gdy go złapali i przesłuchali – wyszło człowieka pół.	F B E7 a
Zapadł się w sobie, chodzić nie może, niższy jest chyba o głowę;	a
nie znam się na tym, ale wygląda jakby miał żeber połowę.	a
Tak tu żyjemy. List ten wysyła Rosjanka (kocha tu mnie)	d E F
Jak mam już siedzieć – wolę u swoich, zawiadom o mnie UB.	F B E7 a

Tatusiu! Uciec się nie udało,	a
nie wiem czy jeszcze napiszę.	a
Ten w marynarce w angielską kratę z doprosa na czterech wyszedł.	C E
Więc teraz ja się nim opiekuję tak, jak on mną przez lat cztery.	E F
Trochę się boję co z nami zrobią.	F
Szkoda! Do jasnej cholery!	E F E

Mamasza! Mnie siemnadcat´ let, a ja uże liejtenant.	a
Zdies´ wsio w poriadkie – polskich my unicztożim banditow.	A7 d
Togda ja napiszu pis´mo i wsio skażu ja wam,	d a
siejczas nie chwatajet sił i spit moj major Szachnitow.	a E a
Otcu skażi, czto u mienia jest dla niego podarok –	d a
- pidżak s anglijskoj kletoczkoj	d a
popał mnie prosto darom.	d E a

Wejdźmy głębiej w wodę kochani	a d a
Dosyć tego brodzenia przy brzegu	a d a
Ochłodziliśmy już po kolana	F7+ a F7+
Nasze nogi zmęczone po biegu	F E E/F
	E E/D E/C E/H
Wejdźmy w wodę po pas i po szyję	a
Płyńmy naprzód nad czarną głębinę	C
Tam odległość brzeg oczom zakryje	d E F
I zeschniętą przełkniemy tam ślinę	a F d E
	a d a
Potem każdy się z wolna zanurzy	a d a
Niech się fale nad głową przetoczą	F7+ a F7+
W uszach brzmieć będzie cisza po burzy	F E E/F
Dno otwartym ukaże się oczom	E E/D E/C E/H
	a
Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej	C
Bez rybiego popłochu pośpiechu	d E F
I zapomnieć zapomnieć kochani	a F d E
Że musimy zaczerpnąć oddechu