Sny i sny

Niegodne nas - za sprawy błahe	A B A
(Drobnych utrapień lichy towar)	A B A
Płacić rozpaczą, gniewem, strachem,	A B A
Zużywać w kłótniach cenne słowa,	A B A
By, kiedy przyjdzie pora na nie -	d
Na strach prawdziwy, gniew i rozpacz	d A
Ujrzeć, że nie jesteśmy w stanie	A B A
Wielkim wyznaniom sprostać.	A B A
Bo roztrwonione zrywów skarby,	d
Słów dźwięcznych - pogryzione złoto;	d A
Byle nas szalbierz bierze w karby	A B A
Smakując swój słowotok.	A B A

Nie ma spraw błahych, są niegodne	d A d A d A d (C)
Szlachetnych, co szlachetność czczą,	F C F C F C F (C)
A nie pochylą się, by podnieść	g D g D g D g (D)
Grosz lepki śliną, albo krwią.	A B A B A B A (B)

Nie ma słów cennych ani tanich -	d A d A d A d (C)
Są źle użyte, lub nie w czas;	F C F C F C F (C)
Leczy się nimi, albo rani:	g D g D g D g (D)
Dajemy z nas, co kipi w nas.	A B A B A B A (B)

I nie tak łatwo jest roztrwonić	d A
Rozpacz i gniew, a zwłaszcza strach,	d A
Chyba że ktoś sam siebie goni	d A
I nie dogania - nawet w snach.	A B A (A B A)

Niegodnie śnić, gdy świat się kruszy	A B A
W rękach tych, którzy nie śpią nigdy.	A B A
Czyści - nie ujdą w nim katuszy,	A B A
Zbrukani - nie doznają krzywdy.	A B A
Ktoś musi swą uderzyć kopią	d
W zwodnicze, niewidzialne wrota,	d A
Co zatrzaśnięte, za Utopią,	A B A
Gdzie zwykła, ludzka drży - tęsknota.	A B A
Nie czas na swary, płaskie troski,	d
Owies dla osła, chamstwo plebsu;	d A
Ci pragną pojąć zamysł boski -	A B A
Ci - zepsuć to, co mogą zepsuć.	A B A

Są sny - i sny, Ja wolę pospać	d A d A d A d (C)
Zanim pomyślę, kogo bić.	F C F C F C F (C)
Strach rządzi mną i gniew i rozpacz,	g D g D g D g (D)
Lecz - przede wszystkim chęć, by żyć.	A B A B A B A (B)

Ktoś musi co dzień karmić osła	d A d A d A d (C)
By dotrzeć tam, gdzie dotrzeć chce -	F C F C F C F (C)
Plebs umie płaskim troskom sprostać,	g D g D g D g (D)
O wrotach do Utopii wie;	A B A B A B A (B)

Lecz próżnej strzeże się nadziei,	d A
Choć o dostatku godnym śni:	d A
I - co zepsuje - to poklei	d A
Są sny - i sny.	A B A