Rozbite oddziały
| Po klęsce - nie pierwszej, podnosząc przyłbice | a E a A7 |
| Przechodzą, jak we śnie, ostatnie granice | d a E7 a |
| Przez cło przemycają swój okrzyk bojowy | a E a A7 |
| I kulę ostatnią, co w ustach się schowa | d a E7 a |
| Przy stołach współczucia nurzają się w winie | d C G C |
| I obcym śpiewają o Tej, co nie zginie | d a E7 a |
| Przy stołach współczucia nurzają się w winie | d C G C |
| I obcym śpiewają o Tej, co nie zginie | d a E7 a |
| Swą krew ocaloną oddają za darmo | a E a A7 |
| Każdemu, kto zechce połączyć ich z armią | d a E7 a |
| Farbują mundury, wędrują przez kraje | a E a A7 |
| I czasem strzelają do siebie nawzajem | d a E7 a |
| Pod każdym sztandarem byle nie białym | d C G C |
| Szukają zwycięstwa - rozbite oddziały | d a E7 a |
| Pod każdym sztandarem byle nie białym | d C G C |
| Szukają zwycięstwa - rozbite oddziały | d a E7 a |
| Przychodzą po zmierzchu do kobiet im obcych | a E a A7 |
| A tam, kędy przejdą - urodzą się chłopcy | d a E7 a |
| Gdy wrócą, przygnani kolejną zawieją | a E a A7 |
| Zobaczą, że synów swych nie rozumieją | d a E7 a |
| Spisują więc dla nich noc w noc pamiętniki | d C G C |
| Nieprzetłumaczalne na obce języki | d a E7 a |
| I cierpią, gdy śmieje się z nich świat zwycięski | d C G C |
| Niepomni, że mądry nie śmieje się z klęski | d a E7 a |
| I cierpią, gdy śmieje się z nich świat zwycięski | d C G C |
| Niepomni, że mądry nie śmieje się z klęski | d a E7 a |