Róbmy swoje
| Raz Noe wypił wina dzban | C d |
| I rzekł do synów: Oto | a G |
| Przecieki z samej Góry mam- | C d |
| Chłopaki, idzie potop! | a G |
| Widoki nasze marne są | a G |
| I dola przesądzona, | a d |
| Rozdzieram oto szatę swą- | C D7 |
| Chłopaki, jest już po nas! | C G C |
| A jeden z synów- zresztą Cham- | d G |
| Rzekł: Taką tacie radę dam: | d7 G7 |
| Róbmy swoje! | C |
| Pewne jest to jedno, że | d |
| Róbmy swoje! | F G |
| Póki jeszcze ciut się chce, | d7 G7 C C7 |
| Skromniutko, ot, na własną miarkę | d G7 C |
| Zmajstrujmy coś, chociażby arkę! Tatusiu: | D7 G7 |
| Róbmy swoje! Róbmy swoje! | C A7 |
| Może to coś da - kto wie? | d7 G7 C |
| Raz króla spotkał Kolumb Krzyś, | C d |
| A król mu rzekł: Kolumbie, | a G |
| Pruj do lekarza jeszcze dziś, | C d |
| Nim legniesz w katakumbie! | a G |
| Nieciekaw jestem, co kto truć | a G |
| Na twoim chce pogrzebie, | a d |
| Palenie rzuć, pływanie rzuć | C D7 |
| I zacznij dbać o siebie! | C G C |
| A Kolumb skłonił się jak paź, | d G |
| Po cichu tak pomyślał zaś: | d7 G7 |
| Róbmy swoje! | C |
| Pewne jest to jedno, że | d |
| Róbmy swoje, | F G |
| póki jeszcze ciut się chce! | d7 G7 C C7 |
| I zamiast minę mieć ponurą, | d G7 C |
| Skromniutko, ot, z Ameryk którą- odkryjmy… | D7 G7 |
| Róbmy swoje! Róbmy swoje! | C A7 |
| Może to coś da - kto wie? | d7 G7 C |
| Napotkał Nobla kumpel raz | C d |
| I tak mu rzekł: Alfredzie, | a G |
| Powiedzieć to najwyższy czas, | C d |
| Że marnie ci się wiedzie! | a G |
| Choć do doświadczeń wciąż cię gna, | a G |
| Choć starasz się od świtu, | a d |
| Ty prochu nie wymyślisz, a | C D7 |
| Tym bardziej dynamitu! | C G C |
| A Nobel spłonił się jak rak, | d G |
| Po cichu zaś pomyślał- jak? | d7 G7 |
| Róbmy swoje! | C |
| Pewne jest to jedno, że | d |
| Róbmy swoje, | F G |
| póki jeszcze ciut się chce! | d7 G7 C C7 |
| W myśleniu sens, w działaniu racja, | d G7 C |
| Próbujmy więc, a nuż fundacja - wystrzeli? | D7 G7 |
| Róbmy swoje! Róbmy swoje! | C A7 |
| Może to coś da - kto wie? | d7 G7 C |
| Ukształtowała nam się raz | C d |
| Opinia, mówiąc: Kurczę, | a G |
| Rozsądku krzyny nie ma w was, | C d |
| Inteligenty twórcze! | a G |
| Na łeb wam wali się ten kram, | a G |
| Aż sypią się zeń drzazgi, | a d |
| O skórze myśleć czas, a wam? | C D7 |
| Wam w głowie wciąż drobiazgi! | C G C |
| Opinia sroga to, że hej, | d G |
| Odpowiadając przeto jej: | d7 G7 |
| Róbmy swoje! | C |
| Pewne jest to jedno, że | d |
| Róbmy swoje! | F G |
| Bo jeżeli ciut się chce, | d7 G7 C C7 |
| Drobiazgów parę się uchowa: | d G7 C |
| Kultura, sztuka, wolność słowa - Kochani, | D7 G7 |
| Róbmy swoje! Róbmy swoje! | C A7 |
| Może to coś da- kto wie? | d7 G7 C |
| Rodacy! | C |
| Róbmy swoje! | C |
| A Ty, Widzu, brawo bij! | d |
| Róbmy swoje! | F G |
| A Ty zdrowie nasze pij! | d7 G7 C C7 |
| Niejedną jeszcze paranoję | d G7 C |
| Przetrzymać przyjdzie - robiąc swoje! Kochani, | D7 G7 |
| Róbmy swoje! Róbmy swoje! | C A7 |
| Żeby było na co wyjść! | d7 G7 C |