Requiem rozbiorowe
| Pamięć moja - ponurej natury: | e H7 e |
| Nie chce wskrzeszać soczystych rozkoszy, | e H7 e |
| Nie rozczuli jej flet, | C H7 |
| Nie rozrusza tamburyn, | e |
| Płoche szczęście ją peszy i płoszy. | H7 e |
| Pamięć moją ożywia żałoba, | e H7 e |
| Lecz - nie płaczka rozpaczą podniosła, | e H7 e |
| Tylko wściekły ten wstyd, | C H7 |
| Co się szwenda po grobach, | e |
| Które lepka pleśń legend porosła. | H7 e |
| Jeśli grzmiące obrzędy bezcześci, | e H7 e |
| Jeśli babrze się w szczątkach wstydliwych – | e H7 e |
| To nie po to, by mieć | C H7 |
| Nośny temat do pieśni, | e |
| Lecz by wstyd - był ostrogą - dla żywych | H7 e |
| To nie po to, by mieć | C H7 |
| Nośny temat do pieśni, | e |
| Lecz by wstyd - był ostrogą - dla żywych | H7 e |
| Na śniadaniu u Carycy | e |
| Sutą dzieli się potrawę; | e |
| Pertraktują biesiadnicy | a |
| Komu jaki kęs i skrawek. | a |
| Temu galicyjski połeć, | H7 |
| Temu - wielkopolski gryz; | H7 |
| Monarchini żre nad stołem | e |
| Schab "Polonia á la russe" | H7 |
| Nie przystroi się garnirem | a e |
| Za to krwistym sosem lśni, | a e |
| Dies irae, dies irae | C0 |
| Idą na nią gniewu dni. | C0 H7 e |
| Uczta w imię Trójcy Świętej | e |
| Oświeconych autokratów | D |
| Potwierdzona dokumentem | e |
| Co posiada moc traktatu. | D |
| Nie ma to, jak pełna miska | e |
| Do dyplomatycznej gry, | D |
| Choć wątpliwy na niej przysmak: | e |
| Kapuściane polskie łby. | D |
| Zaraz się nad nimi schylą | a e |
| Żeby im upuścić krwi | a e |
| Dies irae, dies irae | C0 |
| Idą na nią gniewu dni. | C0 H7 e |
| Polska karczma wciąż pijana | e |
| Od swych obłąkańczych swar, | e |
| Polska pana i plebana | a |
| Zatopiona w chamski gwar. | a |
| Bizantyjski na niej przepych | H7 |
| Azjatycki na niej brud. | H7 |
| Więc się do trzech par rąk lepi | e |
| I potrójny syci głód. | H7 |
| Nie powlecze jej nikt kirem | a e |
| Nie uroni nad nią łzy | a e |
| Dies irae, dies irae | C0 |
| Idą na nią gniewu dni. | C0 H7 e |
| Śpijcie spokojnie ojcowie i matki | e h |
| Naszego "ja" - co tak dziś niewyraźne. | e h |
| Już poza wami żywotów przypadki | G D |
| I wybór między zbawieniem, a kaźnią. | G D |
| Was nic już więcej obchodzić nie musi | e h |
| Dotknięci życiem - snujcie śmierci smutek. | e h |
| To nam spuściznę dziwną czas wykrztusił, | G D |
| Niewymienialną na żadną walutę. | G D |
| Śpijcie - wy poza dobrem, poza złem | e |
| Requiem. | D e |
| Requiem. | D e |
| Śpijcie spokojnie - zdradzeni, zsyłani, | e h |
| Mięso eposów skomlące o sens; | e h |
| Straceńcy, stróże niewidzialnych granic | G D |
| Powyznaczanych majestatem klęsk. | G D |
| Niech was nie budzą skrzekliwe capstrzyki, | e h |
| Parady, werble, rocznicowe msze; | e h |
| Szare - z ołowiu sumień - żołnierzyki, | G D |
| Grzechot w pudełku pamięci, na dnie! | G D |
| Śpijcie - już poza dobrem, poza złem | e |
| Requiem. | D e |
| Requiem. | D e |
| Śpijcie spokojnie - skrytym zdradom wierni, | e h |
| Za bezcen strachu swej pychy kupieni, | e h |
| Karni dzierżawcy cmentarnej guberni, | G D |
| Hetmańskich buław, biskupich pierścieni. | G D |
| Nikt wam już dzisiaj nie pohańbi mogił; | e h |
| Sąd ostateczny odległy, niepewny, | e h |
| Nieprzeliczone zapomnienia drogi, | G D |
| Bóg dobrotliwy, człowiek - krótko gniewny. | G D |
| Śpijcie - znów poza dobrem, poza złem | e |
| Requiem. | D e |
| Requiem. | D e |
| Śpijcie spokojnie - mędrcy przenikliwi, | e h |
| Żonglerzy światła, tak bezsilnie świetni, | e h |
| Że nawet temu niezdolni się dziwić, | G D |
| Gdy próchnem w mroku świeci ból szlachetny. | G D |
| Wszystkoście z góry najlepiej wiedzieli, | e h |
| Lecz nie zdołali niczemu zapobiec: | e h |
| Naładowana broń - co nie wystrzeli, | G D |
| Bo ma na ścianie wisieć ku ozdobie. | G D |
| Śpijcie więc, poza dobrem, poza złem | e |
| Requiem. | D e |
| Requiem. | D e |
| I ty spokojnie śpij, bezkształtny tłumie | e h |
| Analfabetów o zwichniętych karkach, | e h |
| Którego grozy nigdy nie zrozumie | G D |
| Mędrzec, wojownik, skazaniec ni zdrajca. | G D |
| Śpij, boś też myślał, walczył, i też zdradzał; | e h |
| Czemu byś lepszy miał być niż te tuzy, | e h |
| Dla których człowiek, wiara, rozum, władza | G D |
| Do tego tylko, by im służyć - służy! | G D |
| Śpij wstrzymywany dobrem, gnany złem | e |
| Requiem. | D e |
| Requiem. | D e |
| Requiem. | D e |
| e a H7 a e a6 e | |
| Jesteśmy - jacy jesteśmy | e a |
| Byliśmy - jacyśmy byli | H7 a e a6 e |
| Tę prawdę o sobie unieśmy | e a |
| W tej krótkiej, danej nam chwili. | H7 a e a6 e |
| Będziemy - jacy zechcemy | e a |
| Byle wiedzieć nam - czego chcieć, | H7 a e a6 e |
| Lecz - nie wiemy - czego nie wiemy, | e a |
| Więc nie mamy - co chcemy mieć. | H7 a e a6 e |
| Mogliśmy, czego nie wolno, | e a |
| Co wolno - nie chcemy móc. | H7 a e a6 e |
| Wolimy niewolę niż wolność, | e a |
| W której nie ma o co łbem tłuc. | H7 a e a6 e |
| Więc będziemy - jacyśmy byli, | e a |
| Więc jesteśmy - a jakby nas brak | H7 a e a6 e |
| W tej krótkiej danej nam chwili, | e a |
| Której jutro nie będzie i tak... | H7 a e a6 e |
| Tym, co w szkarłatach, tym w kazamatach, | e H7 |
| Tym, co w kapturach i tym na sznurach, | H7 e |
| Tym, co w powozach i tym w powrozach | a e |
| Lacrimosa. | a H7 |
| Nie mamy rąk - mamy łapy, | e H7 |
| Nie mamy głów - mamy łby. | H7 e |
| Dlatego dla nas ochłapy, | e H7 |
| Dlatego po nas - łzy. | H7 e |
| Tym w dumnej pozie i tym w pokorze, | e H7 |
| Tym, co w koszarach i tym w koszmarach, | H7 e |
| Tym, co w przestworzach i tym w obozach - | a e |
| Lacrimosa. | a H7 |
| Nie mamy snów - lecz majaki, | e H7 |
| Nie mamy myśli - lecz szał, | H7 e |
| Dlatego los byle jaki, | e H7 |
| Dlatego głos łka, jak łkał. | H7 e |
| Tym - złote zboża, tym - ostrze noża. | e H7 |
| Tym - szlak po płozach, tym - szlam bezdroża, | H7 e |
| Tym - łaska boża, tym - trwożna groza | a e |
| Lacrimosa. | a H7 |
| Nie mamy wiary, lecz złudy, | e H7 |
| Za dzieje nasze - zbiór klechd. | H7 e |
| Dlatego trwać będą trudy | e H7 |
| Nasz własny płacz i z nas śmiech. | H7 e |
| Nie mamy wiary, lecz złudy, | e H7 |
| Za dzieje nasze - zbiór klechd. | H7 e |
| Dlatego trwać będą trudy | e H7 |
| Nasz własny płacz i z nas śmiech. | H7 e |
| Nie mamy wiary, lecz złudy, | e H7 |
| Za dzieje nasze - zbiór klechd. | H7 e |
| Dlatego trwać będą trudy | e H7 |
| Nasz własny płacz i z nas śmiech. | H7 e |