Rehabilitacja komunistów

Niepotrzebna jest do tego żadna filozofia,	a E
Żeby wiedzieć, że stworzenia akt — wymaga ofiar.	E7 a
Cóż dopiero, gdy się tworzy nowe świata zręby,	A7 d
Kiedy składa się ofiary i popełnia błędy.	d a E a
By się jednak sprawiedliwość spełniła dziejowa,	d E
Czas ofiary błędów — z czasem — zrehabilitować.	d E
Tym co wieku pół już w grobach — odpoczynek wieczny;	d a
Długa lista ofiar czeka na Sąd Ostateczny.	d a E7 a
Komunista, by się dostać na wspomnianą listę —	d C d a
Musiał być zabity przez innego komunistę.	d a E7 a

Grona mędrców komunizmu po nocach się pocą	a E
Kto zasłużył na wskrzeszenie, a jeśli — to po co?	E7 a
Kto się jeszcze przydać może, bo już chodzą słuchy,	A7 d
Że marksiści potajemnie — wywołują duchy.	d a E a
Jeden odpadł, bo przed światem prawdy się nie schowa:	d E
Nie zamordowanoby go? To sam by mordował.	d E
Inny też się nie nadaje, choć objęty czystką,	d a
Gdyby żył — to jeszcze gorzej działoby się wszystko.	d a E7 a
Niechby się inaczej zgięła historii sprężyna,	d C d a
A rehabilitowalibyśmy dziś — Stalina.	d a E7 a

Jednak dobrze jest pokazać raz całemu światu,	a E
Że omyłki mogą się przydarzyć nawet katu.	E7 a
I że kocha swe ubite potomstwo Ojczyzna	A7 d
I potrafi — choć po latach — do błędów się przyznać.	d a E a
Więc z powagą mówią, wznosząc stos zbutwiałych liści:	d E
Jacy by z nich byli dzisiaj dobrzy komuniści!	d E
Materializm historyczny na nowość się wybił	d a
Udowadnia naukowo — co by było, gdyby…	d a E7 a
Powie ktoś, że w tej balladzie intencja nieczysta…	d C d a
Jam po prostu jest rusofil — antykomunista.	d a E7 a