Przypowieść o ślepcach

- Potykam się, więc ręce w przód, do góry twarz, w dół lecę	e A
O, ciemny Boże mego życia, miej mnie w swej opiece	e A
Nie puścić kija! Paść na wznak! Plecami na kamienie	C G
To tylko rów, przydrożny rów, już po przerażeniu	D e

- Gdzie wleczesz nas, przeklęty kpie? Gdzie jesteś głupcze ślepy	e A
Giń sam, jak chcesz, a nas ze sobą nie zabieraj w przepaść	e A
W ręku mam twego płaszcza kłąb... Chryste! I ja padam	C G
Z twarzy ucieka ciepło dnia! Biada nam, ginę! Biada	D e

- Puść kij, którym mnie ciągniesz w dół! Upadliście, Ja stoję	e A
Puść kij, my dalej chcemy iść! Przeklęte nogi twoje	e A
Nie puszcza! Ciągnie tam, gdzie garby poplątanych ciał	C G
Ach, gdybym oczy miał	D e

- Krzyk, hałas, co się dzieje tam? Bark tego co przede mną	e A
Twardnieje pod palcami, odgłosów pełna ciemność	e A
Szum drzew, kroki, własny oddech, co słuchaniu wadzi	C G
Cóż z groźnych przeczuć? Pójdę tam, gdzie ślepiec poprowadzi	D e

- Z ręką na cudzych plecach iść - poniżenie i męczarnia	e A
Każdy z nich inną kryje myśl, w inną się stronę garnie	e A
Przy żarciu też - ten pierwszy syty się poczuje	C G
Kto szybciej zmaca gdzie jest chleb i szybciej go przeżuje	D e

- Ciężko na końcu iść, tłum gnojem cię obrzuci	e A
Lecz zawsze będę tym, który ostatni się przewróci	e A
O, tak ja teraz! Padam na nich, kłębią się pode mną	C G
A każdy swoje ciało ma i swoją w ciele ciemność	D e

- Cóż nam zostało, kiedy świata zabrakło dookoła	e A
Kije i sakwy i kapoty i palce w oczodołach	e A
Powiewy wiatru, słońca promień na chciwe twarze brać	C G
Padać i wstawać, padać i wstawać, padać i wstawać, padać i wstawać	D
I wstać!	e