Pożegnanie Okudżawy
| Na ile wiary brak gorącej, | a H |
| Że jest na niebie jakiś Bóg – | E a |
| Na tyle wiąże koniec z końcem | a H |
| Łańcuch u katorżnika nóg. | E a |
| Na ile wciąż nadzieja szarpie, | G7 C |
| Że coś się dla nas w mrokach tli – | d H E |
| Na tyle wigilijne karpie | a H |
| Śnią smacznie swe beztroskie sny. | E a |
| Na tyle wigilijne karpie | a H |
| Śnią smacznie swe beztroskie sny. | E a |
| Piosenka pożegnania – | a H |
| Piosenką jest utraty; | E a |
| Żegnałem ludzi i zdania – | a H |
| Traciłem całe światy. | E a |
| I nic nie pozostało | A7 d |
| Prócz tego, co nucicie! | G C E |
| To wcale nie jest mało | a H |
| Tak - żegnać - całe życie. | E a |
| To wcale nie jest mało | a H |
| Tak - żegnać - całe życie. | E a |
| Na ile przetrwa - co odchodzi | a H |
| Nabite na Historii hak - | E a |
| Na tyle zauważą młodzi, | a H |
| Że nagle czegoś jest im brak. | E a |
| Na ile ufa młody dureń | G7 C |
| W niewyczerpany zapas lat - | d H E |
| Na tyle mu bezbronną skórę | a H |
| Tnie raz po raz bezwzględny bat | E a |
| Na tyle mu bezbronną skórę | a H |
| Tnie raz po raz bezwzględny bat | E a |
| Piosenka pożegnania - | a H |
| Piosenką jest utraty; | E a |
| Żegnałem ludzi i zdania - | a H |
| Traciłem całe światy. | E a |
| I nic nie pozostało | A7 d |
| Prócz tego, co nucicie! | G C E |
| To wcale nie jest mało | a H |
| Tak - żegnać - całe życie. | E a |
| To wcale nie jest mało | a H |
| Tak - żegnać - całe życie. | E a |
| Na ile zdolny jest do krzyku | a H |
| W obronie innych każdy z nas - | E a |
| Na tyle trwa ten kraj pomników, | a H |
| Strumieniem podmywany głaz. | E a |
| Na ile skory do ofiary | G7 C |
| Jest ten, co bluźnił, łgał i kradł - | d H E |
| Na tyle wierzy człowiek stary | a H |
| W to, że ocali własny świat... | E a |
| Na tyle wierzy człowiek stary | a H |
| W to, że ocali własny świat... | E a |
| Piosenka pożegnania - | a H |
| Piosenką jest utraty; | E a |
| Żegnałem ludzi i zdania - | a H |
| Traciłem całe światy. | E a |
| I nic nie pozostało | A7 d |
| Prócz tego, co nucicie! | G C E |
| To wcale nie jest mało | a H |
| Tak - żegnać - całe życie. | E a |
| To wcale nie jest mało | a H |
| Tak - żegnać - całe życie. | E a |
| Ach, świat przebrzmiałych dźwięków | A7 d |
| Jakąż melodię wiódł! | G C E7 |
| Już jej nie wskrzesisz ręką, | a H7 |
| Już nie ma tamtych nut... | E a |
| Już jej nie wskrzesisz ręką, | a H7 |
| Już nie ma tamtych nut... | E a |
| Ach, z tego, czego już nie ma | A7 d |
| Jakiż by mógł być świat! | G C E7 |
| Ale to inny temat - | a H7 |
| Nam już nie starczy lat... | E a |
| Ale to inny temat - | a H7 |
| Nam już nie starczy lat... | E a |