Powódź
Domy z ludzi wypłukane | a |
Drzew korzenie w niebo sterczą | a |
Zaczepił się o most zerwany | a |
Trup psa ze sparszywiałą sierścią | a |
Ale wszystko jest jak trzeba | a d a |
Pejzaż jak umyty stół | d a e a |
Pod czerwoną szmatą nieba - | a d a |
Muł | a |
Chór ponurych rybaków w nim kroczy | a |
Wyławiają ogłuszone ryby | a |
Niosą kosze wytrzeszczonych oczu | a |
Nie wierzących, że to nie na niby | a |
A tu wszystko jest jak trzeba | a d a |
Pejzaż jak umyty stół | d a e a |
Pod czerwoną szmatą nieba - | a d a |
Muł | a |
Ktoś ten muł w bród przejść się stara | a |
Jakby muł mógł być czegoś bramą | a |
Po co trud ten i skąd ta wiara | a |
Teraz wszędzie jest już tak samo | a |
Teraz wszędzie jest jak trzeba | a d a |
Pejzaż jak umyty stół | d a e a |
Pod czerwoną szmatą nieba - | a d a |
Muł | a |
I unoszą się nad nim ptaki | a |
Kto tam mówi, że każdy tu więźniem | a |
Wolny lot - komu zbrzydły robaki | a |
Ale kto usiądzie - ugrzęźnie! | a |
Tutaj wszędzie jest jak trzeba | a d a |
Pejzaż jak umyty stół | d a e a |
Pod czerwoną szmatą nieba - | a d a |
Muł | a |
Wieją wiatry, schnie muł na kamień | a |
Po szczelinach kiełkuje coś znowu | a |
Ale z ziemi się nie wyłamie | a |
Nim wyrośnie - znów przyjdzie powódź | a |
Zmyje wszystko w bełkot i w chlupot | a d a |
W pejzaż jak umyty blat | d a e a |
A tymczasem pod ciężką skorupą | a d a |
- Świat. | a |