Popiel

Poruszane blaskiem świecy tańczą cienie w ścian szczelinach	a e
obciążona straw mnogością skrzypi ciężko ław dębina	a e
śmiech i śpiewy wśród oparów echem w każdej rosną niszy	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Gerda dzban przechyla lejąc miodny strumień cichej śmierci	a e
Władza blisko jest Popiela, lecz niepewność duszę wierci	a e
bo pod stołem chrupiąc resztki pełznie szary pochód mniszy –	F E
strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna	F a
jego słowa echem w duszy Popiel słyszy	F E
książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna	a G C G a
ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy!	d e a

Lśnienia z toni martwych oczu, wydobywa księżyc blady	a e
wchłania czarna toń jeziora mroczny sekret nocnej zdrady	a e
Lecz coś zdaje się poruszać w truchłach strutych towarzyszy	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Osiągniętej władzy blaskiem złoci głowę mu korona	a e
potok hołdów i podatków w chciwe płynie mu ramiona	a e
ale sny mu kradnie chrobot coraz głośniej brzmiący w ciszy,	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna	F a
jego słowa echem w duszy Popiel słyszy	F E
książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna	a G C G a
ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy!	d e a

Z nadymanych zwłok wypchniętych przez wodników hen w szuwary	a e
rozrywając skóry papier lgną się roje istot szarych	a e
Popiel już z oddali tupot setek drobnych stópek słyszy:	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Wiosła tną jeziora lustro zbite lustro znak nieszczęścia	a e
Wyspa chroni choć na chwilę, wieża schron ostatni księcia	a e
lecz tuż za nim brzeg osiąga flota z piekieł dna przybyszy	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Stary wróż mu przepowiedział, jego wiedza nieomylna	F a
jego słowa echem w duszy Popiel słyszy	F E
książę – władza twa orężem i podstępem będzie silna	a G C G a
ale strzeż się, o Popielu, strzeż się myszy!	d e a

Popiel z okna włość swą widzi, swoją dumę i zhańbienie	a e
żona w dół wskazuje krzykiem pieczętując wróżb spełnienie	a e
już bękarcie zdrad nasienie, pnąc się w górę głodem dyszy	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a

Już zwycięstwo jest porażką, a schronienie jest potrzaskiem,	a e
co jest małe zżera wielkich, blask potęgi w strzępach gaśnie	a e
w dół tocząca się korona dzwoni echem w murów ciszy	F E
- strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a
Strzeż Popielu, strzeż się myszy!	a e a
Strzeż Popielu….	a (e)

Kniaź samotny po Popielu śladów szuka w stęchłej wieży	a e
brak w niej księcia, znikły myszy, u jej stóp korona leży	a e
blask jej nęci obietnicą kryjąc w sobie moc fetyszy…	F E
- strzeż się myszy!	a (e a)