Podróż Trzech Króli

.	(B: 010330)
Jechaliśmy dniem i nocą, śnieg pod końmi się zapadał,	a
Wiatr, bezdroża, dzicy ludzie, w drodze wstrzymywali nas.	a B
W myślach zaś nadzieja, że się lżejszą stanie wiedza, władza	B
I nadzieję tę miał spełnić nadchodzący przyszły czas.	B a
Którejś nocy znikł przewodnik, potem konie ukradziono,	a
Potem ludzi nam wybito, zamknął się nad nami świat...	a B
I staliśmy na bezdrożu - trzej królowie w trzech koronach,	B a
Słabi sami i bezbronni w strzępach aksamitnych szat.	B a

Raniąc stopy, marznąc, ślepnąc, doszliśmy, gdzie dojść mieliśmy,	a
Ale było już po wszystkim. Nie zdążyliśmy na czas.	a B
Na straganach garść pamiątek, które zaraz schwyciliśmy	B
Zamiast prawdy - nowej prawdy, która miała czekać nas.	B a
Wróciliśmy do swych krajów ciągle nic nie rozumiejąc,	a
A z pamiątek garść symboli uczyniliśmy dla mas,	a B
Kiedy nagle pojaśniało w głowach znaną już nadzieją,	B a
Co wyrosła z cierpień, które w drodze dopadały nas.	B a

Nagle wszystkośmy pojęli: sens podróży, pretekst celu,	a
Oraz wagę cierpień w drodze, co tak umęczyła nas,	a B
Oraz prawdę oczywistą, że mniej byśmy zrozumieli,	B
Gdybyśmy - jak inni ludzie - przyjechali tam na czas.	B a
Do narodów więc zwracamy się otwarcie bez zająknień:	a
"Rzućcie na bok te pozory! Prawdy posłuchajcie raz!""	a B
Ale one, zapatrzone w przywiezione im pamiątki,	B a
Symbolami zastawione, nie słuchały wcale nas...	B a
Ale one, zapatrzone w przywiezione im pamiątki,	B a
Symbolami zastawione, nie słuchają wcale nas...	B a