Piosenka o gwoździach

Tak jest w nas bzdura horrendalna,	a E a
Która nam karmi wspólną duszę –	a E
Nie prosi chcieć, lecz każe musieć,	E
Bowiem Jedyna i - Zapalna.	E7 a (E)

Tak jest w nas horrendalna bzdura	a E a
Z podpisem sfałszowanym Boga –	A7 d
Że nie uklęknąć przed nią - trwoga,	d a
A Jej zaprzeczyć - to tortura.	E a

Tak horrendalna bzdura jest w nas:	G7 C
Zbroja z gazety, kieł bez pyska,	G7 C
Że łeb się nam pochyla nisko	A7 d
Przed nakazami, których nie zna.	H7 E

Wolny od wiary wspólnej – wraży	a E a
Wszystkiemu, co jest niedoczute,	a E
Z dłońmi, co wciąż gwoździami skłute -	E
Złotych nie musi mieć ołtarzy.	E7 a (E)

Wolny od wiary wspólnej – wraży	a E a
Wszystkiemu, co jest niedoczute,	a E
Z dłońmi, co wciąż gwoździami skłute -	E
Złotych nie musi mieć ołtarzy.	E7 a

Lecz nas spowija światłość mszalna,	G7 C
Co zastępuje myśl i czucie;	G7 C
I bardziej Prawdą jest gwóźdź w bucie	A7 d
Niźli ta bzdura horrendalna.	H7 E

Lecz nas spowija światłość mszalna,	a E a
Co zastępuje myśl i czucie;	a E
I bardziej Prawdą jest gwóźdź w bucie	E
Niźli ta bzdura horrendalna.	E7 a (E)