Pieśń o Durinie
| Świat młody był, zielona grań | d a |
| a księżyc nie miał jeszcze plam | d a |
| i nie nazwano skał i rzek | B C |
| gdy Durin przebudzony szedł | d a d |
| Dolinom, wzgórzom nazwy dał | d a |
| z nietkniętych źródeł wodę brał | d a |
| Aż spojrzał w zwierciadlaną toń | B C |
| i ujrzał w niej jak jego skroń | d F |
| okala gwiazd korona jak | g d C |
| na srebrnej nici pereł szlak | B a d |
| Świat piękny był, wyniosły szczyt, | d C |
| w Eldarów dniach, przed klęską gdy | B a d |
| padł królów Nargothrondu kwiat | d C |
| i Gondolinu, a ich świat | B a d |
| Zachodu Morza ogrom skrył | g C F B |
| świat piękny w dniach Durina był | g a d |
| Ów król na tronie zdobnym trwał | d a |
| wśród kolumn kutych głębi skał | d a |
| gdzie złoty strop i srebrny grunt | B C |
| i runów moc na skrzydłach wrót. | d a d |
| Księżyca, gwiazd i słońca blask | d a |
| tam w świetle kryształowych czasz | d a |
| nietknięty poprzez nocy cień | B C |
| przeczysty lśnił jak wieczny dzień. | d a d |
| Tam młot w kowadło bijąc dął | d a |
| tam dłuto ryło, rylec mknął | d a |
| tam kuty miecz i jelec był, | B C |
| tam murarz wznosił, górnik rył | d a d |
| Tam blask opali, pereł trwał | d a |
| Jak rybie łuski kuta stal | d a |
| Tam puklerz, hełm, miecz, topór, łuk | B C |
| i jasnych włóczni setki sztuk. | d A A7 |
| Niezłomnie lud Durina trwał | d C |
| pod górą dźwięk muzyki brzmiał | B a d |
| harfistów gra, minstreli śpiew | g C F B |
| u bram zaś trąb rozbrzmiewał zew. | g A |
| Świat szary jest, prastary szczyt, | d a |
| i popiół tam gdzie ogień znikł; | d a |
| nie słychać harf, nie dźwięczy młot | B C |
| w Durina salach mieszka mrok; | d a d |
| I cień spowija jego grób | g C |
| w głębinach Morii, w Khazad-Dum. | B a d |
| Lecz zatopione gwiazdy wciąż | B C |
| pod stawem Zwierciadlanym lśnią | d a d |
| Korona jego trwa wśród wód | g C |
| aż Durin zbudzi się ze snu. | B a d |