Pierestrojka w KGB
| W bezokiennych korytarzach |
| Śniedź na nieruchomych klamkach; |
| W ciszy, co jak krzyk przeraża |
| Śpi Matka-Łubianka. |
| Utraciła wszystkie dzieci - |
| Więźniów, katów, dygnitarzy, |
| Tylko gdzieś w kotłowni świeci |
| Ogień w prostej twarzy. |
| Pochylony nad płomieniem, |
| Kaszląc, bo się komin zatkał, |
| Lejtnant Wania ze skupieniem |
| Pali tajne akta. |
| Z dymem idą protokoły, |
| Win dowody i wyroki, |
| Nazwy Magadanów, Kołym - |
| Cały kraj szeroki. |
| W niebyt nieba przesłuchania |
| Ulatują w jasnym żarze |
| I uważać musi Wania |
| Żeby się nie sparzyć. |
| Iskier beztroska feeria |
| Dziarsko losy ludzkie pali; |
| Ach, gdybyż to widział Beria! |
| Gdybyż widział Stalin! |
| Tyle pracy w dym i popiół, |
| Tyle krwi i atramentu! |
| Dobrze, Wania, żeś se popił |
| Żeby nie czuć wstrętu. |
| Dłonie w sadzy drą z mozołem |
| Skoroszyty i bruliony. |
| Dobrze, Wania, że łyknąłeś, |
| Bobyś był wzruszony. |
| Jak kazali, to kazali, |
| Ogień w oczach Wani błyska - |
| Kiedy się historię spali - |
| Karta będzie czysta. |
| Czy to żal za gardło chwyta |
| Oddanego swemu dziełu? |
| Czy z Urzędu zrobią szpital, |
| Czy może muzeum? |
| Będą tu przyjmować gości, |
| Lub pacjentów w czystych łóżkach |
| I zapomni o przeszłości |
| Łubianka-Matuszka. |
| W ciemnym niebie gwiazdy świecą, |
| Mrok Matuszki duszę wymiótł. |
| Wani łzy po twarzy lecą - |
| Ale to - od dymu. |