Panna
| Po stokroć będziesz bezczeszczona, | d C |
| Spadnie na Ciebie obelg grad. | A7 d |
| Własna oczerni Cię obrona, | d C |
| Nigdy nie przebrniesz Morza Zdrad. | A7 d |
| Pojawią się krzywoprzysięzcy | d G |
| Źli, że podlejsi są niż Ty. | g d |
| Założą Ci na dłonie więzy, | g C |
| Ramiona schłoszczą Ci do krwi. | A7 d |
| Wystawią Cię na pośmiewisko, | d G |
| Sami się z Ciebie będą śmiać. | g d |
| Dowód bezsiły – jest to wszystko, | g C |
| Znęca się – kto się boi bać. | A7 d |
| Lecz nie myśl, że Cię to wywyższa, | d C |
| Niejeden znacznie więcej zniósł. | A7 d |
| Siła męczeństwa bywa pyszna, | d C |
| Żąda Weronik, cudów chust. | A7 d |
| Gotowa bądź na grób zbiorowy, | d G |
| Ułomną pamięć, blady ślad. | g d |
| W lawinie nieszczęść ginie słowo; | g C |
| Jeszcze najmniejsza to ze strat. | A7 d |
| Staraj się wierna być ruinom | d G |
| I nadpalonych kartek strzeż. | g d |
| Jeżeli one gdzieś zaginą, | g C |
| Zaginie wszystko, o czym wiesz. | A7 d |
| Pójdziesz w szeregu równych sobie | d C |
| Nie mając wpływu na swój los. | A7 d |
| Nic nie jest Twoje. Płonie ogień, | d C |
| W którym ulotnisz się jak włos. | A7 d |
| Imieniem Twoim gębę wytrze | d G |
| Złoczyńca, łajdak, żołdak, kat. | g d |
| Rzekną, żeś praprzyczyną zniszczeń, | g C |
| Jakich przez wieki zaznał świat. | A7 d |
| Bezbronny Byk przy Twoim boku | d G |
| Pomoże kłamstwa z dumą znieść. | g d |
| Bliźnięta mają Cię na oku | g C |
| I Strzelec czyha na Twą cześć. | A7 d |
| Pozostań ufna, lecz ostrożna, | d C |
| Przebiegłym nie ułatwiaj gry. | A7 d |
| Nie będzie mniej żarłoczny pożar, | d C |
| Jeśli w nim pierwsza spłoniesz Ty. | A7 d |
| Drobiazgi niepotrzebne ratuj, | d G |
| Kiedyś je dziecku swemu dasz. | g d |
| Przydadzą się przyszłemu światu, | g C |
| Gdy go stratuje Wielki Marsz. | A7 d |
| Jeśli istnieje coś takiego, | d G |
| Co złe otuchą syci sny – | g d |
| To wbrew, pomimo i dlatego | g C |
| Nadzieją taką jesteś Ty. | A7 d |