Pana - Rejowe gadanie

Nie pożywa, jak chciałby nawet człek poczciwy:	a E7 a E7
Nie poziera na krówki swoje ni gąsięta,	a E7 a
Nierad słonku, że świeci, miesiącowi krzywy,	a E7 a E7
Ledwie czoło wygładzi w Betlejemskie Święta.	a E7 a
Gorzko miód mu smakuje, gorzko słowa w uściech,	d a d a
Nie pośpiewa przy lutniej, chyba gorzkie żale,	G7 C H7 E
Ni mu szukać się zachce radości w rozpuście,	d C d a
Żonka milczy i drobiazg nie świergoli wcale.	F a E7 a
	E7
Skąd pogodę wziąć ducha?	E7
Skrzynie puste, sień głucha,	a
Cnoty grosza nie rodzą,	G7
Jeszcze w spaniu przeszkodzą.	C A7
Świat każdego pobodzie,	d
Kto z poduszką w niezgodzie.	E7 a E7 a

Niecnotliwie, a syto pożywać - też sztuka;	a E7 a E7
Mało znać Makiawela, wiedzieć co się dzieje,	a E7 a
Niepoczciwa u ludzi kosztuje nauka -	a E7 a E7
Szyja zmięknie w terminie, a dusza stwardnieje.	a E7 a
Skryją szlachetne serce pozłacane blaszki,	d a d a
Nos się z wiatrem znać będzie, jak kurek na dachu,	G7 C H7 E
Zamiast szczerych przyjaciół - śliskie złodziejaszki,	d C d a
Za prawdziwe kochanie - uległość ze strachu.	F a E7 a
	E7
Skąd pogodę wziąć ducha?	E7
Ludzka zawiść - nie mucha,	a
Ni wywczasem jest władza,	G7
Jeszcze w spaniu przeszkadza.	C A7
Świat takiego pobodzie,	d
Kto z poduszką w niezgodzie.	E7 a E7 a

Przecz narzekać, że Stwórca człeczych krzywd nie płaci?	a E7 a E7
Bóg nie szlachcic pijany, co złociszem błyska;	a E7 a
Nie jest cnotą ni hańbą wstyd z podartych gaci,	a E7 a E7
Ani ból - zasługa, ani świat - kołyska.	a E7 a
Sprawiedliwość niebieska od królewskiej inna:	d a d a
To cierpieniem nagrodzi, to bogactwem stoczy.	G7 C H7 E
Opatrzności wyroki, jak po deszczu - rynna:	d C d a
Kto jeno w niebo patrzy - tego i zamoczy.	F a E7 a
	E7
Szczęście - oka jest mgnienie,	E7
Człowiek - mądre cierpienie;	a
Dobry sen sobie mości,	G7
Kto nie kocha się w złości,	C A7
A i żyć będzie słodziej,	d
Kto z poduszką jest w zgodzie.	E7 a E7 a