Pan Wołodyjowski
| Do nieba leci Mały Rycerz | a E a |
| Wybuchem rozerwany w strzępy | a G C |
| W Rzeczypospolitej granice | C d a |
| Tureckie kładą się zastępy | a E a |
| Pęka imperium pełne swobód | a E a E a E a G |
| Rozerwą je sąsiedzi rychło | C G C |
| Jak Basi rzekł, tak powie Bogu | F C d a |
| Pan Michał swoje credo: Nic to! | d E a |
| Trzęsie się z płaczu pan Zagłoba | a E a |
| Nad symboliczną Polski trumną | a G C |
| I krwi nie woła - sam nad grobem | C d a |
| Bo umrzeć łatwo; żyć jest trudno | a E a |
| Więc szloch rycerskie ciśnie piersi | a E a E a E a G |
| Kaja bohater się i nicpoń | C G C |
| Wobec tej niepojętej śmierci | F C d a |
| O której Michał rzekł, że - Nic to! | d E a |
| Lecz "nic to" - śmierć, czy "nic to" - życie | a E a |
| Potyczki, zwiady i miłostki | a G C |
| Do nieba leci Mały Rycerz | C d a |
| Do nieba jest najbliżej - z Polski | a E a |
| Swoje odsłuchał i odsłużył | a E a E a E a G |
| Wiatraczkiem, sztychem, fintą płytką | C G C |
| I oto dzieło jego - w gruzy | F C d a |
| Więc chyba rację miał; że - Nic to! | d E a |
| Nie znał mądrości swej żołnierzyk | a E a |
| Zajęty Baśką i szabelką | a G C |
| Nie wątpić, w sens ofiary wierzyć | C d a |
| Jest rzeczą łatwą - bywa wielką | a E a |
| Lecz potem, wbrew serc pokrzepieniu | a E a E a E a G |
| Łzę cenić tylko na policzku | C G C |
| I na niebieskim, na sklepieniu | F C d a |
| Wypisać krwią dewizę - Nic to! | d E a |