Nad uśpioną Galileą...
Nad uśpioną Galileą |
Światło mroki skrą przecięło |
I poniosło wieść po świecie - |
Pan się rodzi w Nazarecie! |
Niech, kto żyw, koszulę wdzieje |
I podąża do Betlejem, |
Tam na sianku, wśród bydlątek |
Życie boski ma początek. |
O! Radosna wieść! |
O! Radosna wieść! |
Nieście wieści tej zarzewie |
Tym, co w lęku, w bólu, w gniewie! |
Idźcie wszyscy |
Do kołyski |
Oddać cześć! |
Rzymskiej nocy posąg lity |
Jeszcze światłem lśni - odbitym, |
Lecz nie pojmą zimne bryły, |
Że bezsilna - władza siły: |
Bez legionów, twierdz i złota |
Świat odmieni Król Żywota, |
Pan oraczy i pasterzy |
Co w człowieka świętość wierzy. |
O! Podniosły hymn! |
O! Podniosły hymn! |
Głoście hymnu tego tony |
Trwożnym, słabym, poniżonym! |
Nieście dzięki |
Do stajenki - |
Runie Rzym! |
Na bezdroża, uroczyska |
Gwiazda jak drogowskaz błyska: |
Poprowadzi w kraj nieznany |
Trzy królewskie karawany |
I w zdumione zajrzy twarze, |
Gdy im cel podróży wskaże. |
Padną władcy na kolana |
Uznać w Synu Cieśli - Pana! |
O! Szczęśliwa noc! |
O! Szczęśliwa noc! |
Pobłogosław, Jezu, plemię |
W krwi zrodzonych na cierpienie, |
Królom, łykom, |
Śmiertelnikom - |
Daj nam moc! |