Młody las II
| A kiedy rośnie młody las |
| Bo taki jest natury bieg |
| Zielone kiełki prą do gwiazd |
| I słychać szmer podziemnych rzek |
| Lecz stary wciąż w nim ryje dzik |
| Myszy sytości czują czas |
| Obfitość obiecuje świt |
| Gdy rośnie młody las |
| Gdy się panoszy młody las |
| I pyszni się wielością barw |
| Czesze go niewidzialny czas |
| Deszcz siejąc śmiercionośnych larw |
| Zdychanie rządzi nim i wzrost |
| Kosztem utraty form i kras |
| I tak sam siebie – jak chce los – |
| Pustoszy młody las |
| A gdy wyrośnie młody las |
| Kiedy stwardnieją skóry kor |
| Pnia przeznaczeniem – nagi maszt |
| Korzeń – sklepieniem lisich nor |
| Pozorem wieczny koron chór |
| Wzrosłych na próchnie własnych ras – |
| Bo śmiercią swą lśni nocą bór |
| Gdzie młody wzrastał las |