Mistrz Hieronimus van Aeken z Hertogenbosch zw...

.	e C a C a C a C a C a e
A ja dosiadam świni! I diabłów sto mnie goni	e a e a
Wy, sobą zajęci, odwróćcie się byście widzieli	C H7
Tu chlusta piwo w gębę moją z dzbana w małpiej dłoni	e a e a
Na pierś owłosioną leci z brody i pełnej gardzieli	C H7
Tu ruda ladacznica ropuchę ma na sromie	e a e a
Po sznurkach rozporka gramoli się ręka lubieżna	C H7
Pod garnkiem mego brzucha rozpala dziki płomień	e a e a
Więc śmieję się głośno i z trzosu odliczam należność	C H

A tam gdzieś - mój brat	a e
Na harfie jak Chrystus rozpięty	H C
Dobrze mu tak	a e
Niech wie, że niełatwo być świętym	a H e (a e a e)

A ja dosiadam świni! I trzymam się szczeciny	e a e a
To co, że pod belką zwisły różowe strąki ciał	C H7
Czy może mam być mędrcem by puszczać z ust mydliny	e a e a
I mówić o woniach Arabii, gdy wokół cuchnie kał	C H7
Podkułem świnię złotem i ślad wyciskam w gnoju	e a e a
Niech każdy oswoi swe diabły o żabiotrupich pyskach	C H7
Szczęśliwi niechaj w swoich bańkach z tęczy śpią w spokoju	e a e a
Nim w parę ich zmienią płonące wsie, młyny i zamczyska	C H

A tam gdzieś - mój brat	a e
Na harfie jak Chrystus rozpięty	H C
Dobrze mu tak	a e
Niech wie, że niełatwo być świętym	a H e (a e a e)

A ja dosiadam świni! Przemierzam czarną rzekę	e a e a
Lecz woda od ognia gorąca nie gasi jurnych krzyków	C H7
Więc starczy nam radości! Do końca niedaleko	e a e a
Łaskoczą do śmiechu włochate, niezaciągnięte stryki	C H7
Rumianych waszych twarzy myśl żadna nie zaszczyca	e a e a
Świat oczom otwartym przesłania Nóż, Pieniądz, Pocałunek	C H7
Więc patrzcie jak po niebie łun pełzną gąsienice	e a e a
Jak chmarą się lęgnie z nich nocny owadów gatunek	C H

A tam gdzieś - mój brat	a e
Na harfie jak Chrystus rozpięty	H C
Dobrze mu tak	a e
Niech wie, że niełatwo być świętym	a H e (a e a e)

A ja dosiadam świni! Omijam wszystkie rafy	e a e a
Popatrzcie, jeżeli prócz siebie cokolwiek widzicie	C H7
Korzystać, póki darmo rozdaję cyrografy	e a e a
Szafuję krwią z palca, bo na to mnie stać	C D
Jam Król Życia	e