Lirnik i tłum

Idzie ślepy lirnik z pochyloną głową	e
Krajem spustoszonym nawałami chwały	E7 a
Nasłuchuje głosów, które brzmią grobowo.	a
Śpiewa o przeszłości za kusztyk gorzały.	a H7 e

Jest w gorzale prawda, ból jest i zabawa,	e
Zamęt w pustych głowach, interes w zamęcie.	E7 a
Nic nie wiedzą ludzie, więc pytają Dziada	a
- Mów, co mamy robić? Mów, co z tego będzie?	a H7 e

- Z pismem błyskawic obyte źrenice	e C
Tak się rozwarły, że wzrok z nich wyplusnął,	e C
Gdy grom się w pomruk obrócił i w ciszę,	e C
W której świt chmurny przykucnął.	a H7
Nie wiem, co będzie, bom ślepy wędrowiec,	e C
Lira ma - za mnie przebiera w tematach;	e C
Stara nadzieja czy cierpienia nowe?	e C
Kabza czy nowa krucjata?	a H7

Pioruny prądem nabiły tę ziemię;	e C
Znów zawiązują się konfederacje,	e C
Rozprasza się pospolite ruszenie,	e C
Posągi - stoją na warcie.	a h
Kruszy się jedne, a kuje kolejne	e C
(Kując i zbroje przy tym, i kosy)	e C
Stare sztandary nieznana dłoń przejmie,	e C (a)
Ze sztandarami - i losy.	a e

Skończył ślepy lirnik, co zostało - wypił,	e
Poszedł w swoją drogę przez popiół i śnieg	E7 a
I pytają ludzie - wróż to, czy polityk?	a
Wariat, czy poeta? Czy to wieszcz, czy szpieg?	a H7 e

Wywracają każde proroctwo na nice,	e
Kłócą się o znaki magiczne wśród pomstw.	E7 a
A on pod powieką widzi błyskawice,	a
Słyszy ciszę, co w pomruk się zmienia - i w grom.	a H7 e