Lew
| Twoja potęga jest legendą, | e |
| Ale pozostał jeszcze mit. | h |
| Możesz osiągnąć nim niejedno, | e |
| Niejeden uratować byt. | h |
| Wrogowie będą szczuć z daleka, | e |
| Nie staniesz z nimi twarzą w twarz. | h a |
| Korzystaj z tego i opieką | e |
| Otocz skrzywdzonych, których znasz. | h e |
| Nie licz na wdzięczność – karmi pychą, | C D e |
| Wsłuchaj się pilnie w słabszych głos. | C D e |
| To oni się pojawią znikąd | C D G |
| I kres ominie Cię o włos. | a h |
| Nie chciej być wodzem, bądź ostoją | C D e |
| I nie atakuj, ale broń. | C D e |
| Jedyną broń – legendę swoją | C D G |
| Wielkodusznością swoją chroń. | a h |
| Lwy inne szanuj. Jest Was mało. | e |
| Strzeż się zawiści – truje krew. | h |
| Ćwicz myśl spokojem, dbaj o ciało, | e |
| Oszczędnie dozuj słynny gniew. | h |
| Niech ryk Twój będzie jak najrzadszy, | e |
| Lecz niechaj przed nim gwiazdy drżą. | h a |
| Nie śpij, gdy cisza Cię osaczy, | e |
| Śpij, kiedy gwarem trawy brzmią. | h e |
| Mów sobie – jestem już ostatni. | C D e |
| Przechowuj każdy świata smak. | C D e |
| Pojmiesz, gdy znajdziesz się w zapadni, | C D G |
| Jak dobrze, że to nie jest tak. | a h |
| Bez żalu innym przekaż sprawy, | C D e |
| Zrobiłeś już, coś zrobić mógł. | C D e |
| Niech dobroć Ci nie wejdzie w nawyk, | C D G |
| Z wytartych nie korzystaj dróg. | a h |
| Wzdłuż Twoich ścieżek doły kopią, | d a |
| Twój znaczy ślad potrzasków sieć. | F G C |
| Ciebie wytrwały Strzelec tropi, | B a |
| Bliźnięta łeb Twój pragną mieć. | E a |
| Jak byłeś królem – będziesz łupem. | d a |
| Z taką pewnością musisz trwać. | F G C |
| Cóż Cię obchodzi hien tupet, | B a |
| Gdy Twego trupa będą rwać? | E |
| Tylko postaraj się wyśledzić | e |
| Kul przeznaczonych Tobie – lot. | h a |
| Tyś kot. A kto to może wiedzieć, | e |
| Co wie i o czym myśli kot? | h e |
| Tylko postaraj się wyśledzić | C D e |
| Kul przeznaczonych Tobie – lot. | C D e |
| Tyś kot. A kto to może wiedzieć, | C D G |
| Co wie i o czym myśli kot? | a e |