Lalka, czyli polski pozytywizm

Nad Wisłą gnieżdżą się nędzarze,	a d
W kościołach dobroczynne tłumy,	E a
Arystokraci i bogacze	a d
Topią w wyścigach ciężkie sumy.	E a
Nikt nie wie, co naprawdę warte	E a
Poświęceń po powstańczym dziele —	d E

Rzeckiemu śni się Bonaparte,	a d
Wokulski kocha Izabelę	d E a

Niedożywieni i gruźliczy	a d
Studenci walczą błazenadą,	E a
Szlangbaum szlacheckie weksle liczy,	a d
Patrioci do Paryża jadą.	E a
Trzeba na jakąś stawiać kartę,	E a
Ale rozsądniej grać, czy śmielej?	d E

Rzeckiemu śni się Bonaparte,	a d
Wokulski kocha Izabelę,	d E a

Świat jest brzemienny w wynalazki,	a d
W metale od powietrza lżejsze,	E a
Polacy żyją z bożej łaski	a d
Piastując myśli niedzisiejsze.	E a
W szaradzie ułożonej żartem	E a
Pogodnych wróżb nie widać wiele —	d E

Rzeckiemu śni się Bonaparte,	a d
Wokulski kocha Izabelę,	d E a

Na zyski apetyty rosną,	a d
Z pomysłów nie wychodzi żaden:	E a
Zyskowna spółka handlu z Rosją	a d
Wzięta za narodową zdradę.	E a
Artyście z Włoch o głosie zdartym	E a
Salon pod nogi zachwyt ściele —	d E

Rzeckiemu śni się Bonaparte,	a d
Wokulski kocha Izabelę,	d E a

Prosty kolejarz nie chce pojąć,	a d
Że można z życiem chcieć się rozstać.	E a
Figurki w oknie sklepu stoją,	a d
Sklep zmienia pana, a świat — postać.	E a
W powietrze wylatuje zamek	E a
Stając się marzeń rozpadliną —	d E

Rzecki umiera weteranem,	a d
Wokulski — znika pod ruiną.	d E a