Krowa
Gdzieś na wiosnę front już przeszedł | a |
Chłopcy poszli w trop - mnie w lesie | a |
Chłop rannego znalazł i się ulitował | A7 d |
Młody był i niebogaty | d |
Trochę traw, coś na kształt chaty | a |
A w oborze jedna zabiedzona krowa | E7 a |
Leżę w słomie, liżę rany | a |
Wtem chłop wpada zastrachany | a |
- Idą Ruskie! - woła - ale od zachodu! | A7 d |
- Cóżeś taki niespokojny? | d |
Może to już koniec wojny | a |
Albo władzę przysyłają dla narodu | E7 a |
Podchodzimy na skraj lasu | a |
A tam Ruskie - krowy pasą | a |
Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne | A7 d |
Skoro trawę żre pod strażą | d |
Znać - do Rosji je prowadzą | a |
Spod Poznania, więc zdobyczne - poniemieckie | E7 a |
Słuchaj - mówię - coś tak czuję | a |
Że tu sobie pohandlujesz | a |
Idź po bimber, coś go za oborą schował | A7 d |
Ruski nie zje, a wypije | d |
A to bydło jest niczyje | a |
Przecież przyda się w oborze druga krowa! | E7 a |
Idzie chłop - i mowa krótka | a |
Wódka - krowa, krowa - wódka | a |
Ale strażnik z karabinem - niet - powiada | A7 d |
Jak się krowy nie doliczą | d |
To pod mur postawią z niczym | a |
Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać! | E7 a |
Chłop pomyślał i zaradził | a |
Chudą krowę przyprowadził | a |
Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą | A7 d |
Mało ryczy, mleko daje | d |
Chłop się cieszy, a ja - wzajem | a |
Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom! | E7 a |
Jeszcze dobrze nie strzeźwieli | a |
Do zagrody przylecieli | a |
Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity | A7 d |
Tak napili się za darmo | d |
Odzyskali własność armii | a |
I wykryli na dodatek - schron bandyty | E7 a |
Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem | a |
W jedenasty rok na stałe | a |
Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem | A7 d |
Chłopu poszło nie tak gładko | d |
Żyje ponoć - pod Kamczatką | a |
W każdym razie już go więcej nie widziałem | E7 a |
Nasza krowa - jakby zgadła | a |
Co ją czeka - szybko padła | a |
Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę | A7 d |
Pogrzeb miała uroczysty | d |
W ziemi bliskiej, bo ojczystej | a |
Leżą kości jej starannie ogryzione | E7 a |