Kolorowy wiatr
| Ty masz mnie za głupią dzikuskę, |
| Lecz choć cały świat zwiedziłeś, |
| Zjeździłeś wzdłuż i wszerz |
| I mądry jesteś tak, |
| Że aż słów podziwu brak, |
| Dlaczego - powiedz mi - tak mało wiesz? |
| Mało wiesz. |
| Na lądzie - gdy rozglądasz się - lądując, |
| Chcesz wszystko mieć na własność, nawet głaz, |
| A ja wiem, że ten głaz ma także duszę, |
| Imię ma i zaklęty w sobie czas. |
| Ty myślisz, że są ludźmi tylko ludzie, |
| Których ludźmi nazywać chce twój świat, |
| Lecz jeśli pójdziesz tropem moich braci, |
| Dowiesz się największych prawd, najświętszych prawd. |
| Czy wiesz, czemu wilk tak wyje w księżycową noc? |
| I czemu ryś tak zęby szczerzy rad? |
| Czy powtórzysz te melodie, co z gór płyną, |
| Barwy, które kolorowy niesie wiatr, |
| Barwy, które kolorowy niesie wiatr. |
| Pobiegnij za mną leśnych duktów szlakiem, |
| Spróbujmy jagód w pełne słońca dni, |
| Zanurzmy się w tych skarbach niezmierzonych |
| I choć raz o ich cenach nie mów mi. |
| Ulewa jest mą siostrą, strumień bratem, |
| A każde z żywych stworzeń to mój druh, |
| Jesteśmy połączonym z sobą światem, |
| A natura ten krąg życia wprawia w ruch. |
| Do chmur każde drzewo się pnie, |
| Skąd to wiedzieć masz, skoro ścinasz je? |
| To nie tobie ptak się zwierza w księżycową noc, |
| Lecz ludziom wszelkich ras i wszelkich wiar, |
| Chłonącym te melodie, co z gór płyną |
| Barwy, które kolorowy niesie wiatr. |
| Możesz zdobyć świat, lecz to będzie tylko świat |
| Tylko świat! |
| Nie barwy, które niesie wiatr |