Klasówka z fragmentu wolności
| Nie pomni dziś filozof pan | a |
| Historyk i teolog, | C |
| Kto pierwszy krzyknął – Wolność dam! | d |
| Czy tyran, czy też prorok? | E |
| I co na myśli człek ów miał | a |
| Też nikt z nas nie pamięta | C |
| Czy łańcuch, co dwie ręce skuł, | F |
| Czy rozerwane pęta? | E |
| Lecz wolność, wolny! | a |
| Jak pięknie się odmienia. | C |
| Wolność! Wolny! | G |
| Przez wieki bez wytchnienia. | E |
| Wolność! Wolny! | a |
| I nikt jej nie rozbudził. | C |
| Bo wolność, ludzie | G |
| To tylko lep na ludzi! | E |
| I trwa to już tysiące lat i nic się tu nie zmienia | a C |
| Krzyczymy wolność po to, by nie spały nam sumienia. | d E |
| I każdy wiek przykłady dał, te przypłacone głową. | a C |
| By wierzyć, że i wolność to nie tylko piękne słowo | F E |
| Więc wolność, wolny! | a |
| Jak pięknie się odmienia. | C |
| Wolność! Wolny! | G |
| Przez wieki bez wytchnienia. | E |
| Wolność! Wolny! | a |
| I nikt jej nie rozbudził. | C |
| Bo wolność, ludzie | G |
| To tylko lep na ludzi! | E |
| Bo ten, co wisiał w cieniu drzew, przed śmiercią się pocieszał, | a C |
| że to za wolność, chociaż też tak myślał ten co wieszał. | d E |
| A ten co wydał rozkaz: Śmierć! Szampanem się uraczył | a C |
| Bo wyrok brzmiał: Za wolność! Więc pan sędzia mu wybaczył | F E |
| Więc: Wolność! Wolny! | a |
| Jak pięknie się odmienia. | C |
| Wolność! Wolny! | G |
| Przez wieki bez wytchnienia. | E |
| Wolność! Wolny! | a |
| I nikt jej nie rozbudził. | C |
| Bo wolność, ludzie | G |
| To tylko lep na ludzi! | E |
| Więc lały się przez cały czas krwi purpurowe strugi | a C |
| Bo zawsze jednym była śmierć, by wolność była drugim. | d E |
| I zawsze jakiś człowiek jest, co w czasach niespokojnych | a C |
| zarzuca sobie pętle, bo nareszcie chce być wolnym. | F E |
| Więc: Wolność… Wolny… | a |
| C | |
| G | |
| E | |
| a | |
| C | |
| G | |
| E |