Jan Kochanowski

.	e h e h
Tak nas Panie obdarzasz, wżdy nam zawsze mało	e A e A
Za nic mamy - co mamy, więcej by się chciało	e A e A
A przecież ni nam życia, ni geniuszu starcza	G h D C
By skorzystać z bogactwa jeno duszy skarbca	a G h D e
	e h
Za to ciało gnębimy, jakby wieczne było	e A e A
Krwią wojenny trud płaci, potem zrasza miłość	e A e A
Aż i w końcu niezdatne do snu ni kielicha	G h D C
Trzeszczy, cieknie i tęchnie, wzdyma się i wzdycha	a G h D e

Nie zachwycą już nas wtedy szczodre dary boże	D G a h
Bośmy kochać to przywykli, z czego czerpać możem	a D G h D e
Późno mądrość przychodzi, czego pragnąć się godzi	A e A e
Ale próżno żałować, czego nie szło zachować	G a C D G
Późno mądrość przychodzi, czego pragnąć się godzi	a e a e
Ale próżno żałować, czego nie szło zachować	G a C D e
	e h e h
Przypomina pergamin czy cielęca skóra	e A e A
Że i drzewiej wiedziano - co dziś skrobią pióra	e A e A
Krom grosiwa i jadła, i chybkiej obłapki	G h D C
Zawżdy człeka kusiły te same zagadki	a G h D e
	e h
Po swojemu się każdy ze Stwórcą pasował	e A e A
A co siebie nadręczył, innym krwi popsował	e A e A
Własnym myślom nie ufał, życie sobie zbrzydził	G h D C
Bał się swojego strachu i wstydu się wstydził	a G h D e

Lubo jako my się cieszył - czym? - nie miał pojęcia	D G a h
I umierał taki mądry, jak był w czas poczęcia	a D G h D e
Żak profesorom krzywy, martwych nie słucha żywy	A e A e
Nie wyciągają wnuki z życia dziadów nauki	G a C D G
Żak profesorom krzywy, martwych nie słucha żywy	a e a e
Nie wyciągają wnuki z życia dziadów nauki	G a C D e
	e h e h
Kto cnotami znudzony, nieufny nadziei	e A e A
Swoich kroków niepewny - do dworu się klei	e A e A
Tam wśród podobnych sobie może się wyszumieć	G h D C
A przy tym w nic nie wierzyć, niczego nie umieć	a G h D e
	e h
Prałat karci opojów - sam jeszcze czerwony	e A e A
Złodziej potrząsa kluczem do skarbca Korony	e A e A
Kanclerz wspiera sojusze na ościennym żołdzie	G h D C
A mędrcy przed głupotą łby schylają w hołdzie	a G h D e

Wiem - bo byłem sekretarzem u króla. Do czasu	D G a h
Gdy wolałem się pokłonić władzy Czarnolasu	a D G h D e
Dwór ma swoje zalety: po komnatach - kobiety	A e A e
W radach szlachta zasiada, jeno nie ma z kim gadać	G a C D G
Dwór ma swoje zalety: po komnatach - kobiety	a e a e
W radach szlachta zasiada, jeno nie ma z kim gadać	G a C D e
	e h e h
Kto i bawić się umiał i nie bał się myśleć	e A e A
Temu starość niestraszna pod lipowym liściem	e A e A
Miło dumać wśród brzęku pszczół nad bytowaniem	G h D C
Czy się zboża wykłoszą, a czy kuśka stanie?	a G h D e
	e h
Czy w powszechnej Niezgodzie kraj się znów pogrąży	e A e A
Czy się księgę ostatnią w druku ujrzeć zdąży	e A e A
Która gwiazda na niebie moja - ta co spada	G h D C
Czy ta nad widnokręgiem, co jutrzenką włada?	a G h D e

Tylu bliskich i dalekich dzień po dniu odchodzi	D G a e
A ja żyję w lat bogactwie co mi schyłek słodzi	a G h e
Im mniej cię co dzień, miodzie, tym mi smakujesz słodziej	A e A e
I słońcem i księżycem	G a
Rozkoszą nienasyceń	G a
Szczodrością moich dni	G a
Dziękuję ci	C D G

Im mniej cię co dzień, miodzie, tym mi smakujesz słodziej	A e A e
Szczodrością moich dni - dziękuję ci	G a C D e