Epitafium dla Brunona Jasieńskiego

Europa się wędzi niby łosoś królewski	E A
W dymie gazów bojowych wbita na złoty hak	H E H
Żre się kucharz francuski z szefem kuchni niemieckiej	E A
Z ryby tak smakowitej co przyrządzić i jak	H E H E (D7)

Żaden stary się przepis nie wydaje jej godny	G C
Tak czy siak, trzeba będzie rybę przeciąć na pół	D G D
Już rozpruto podbrzusze, płynie z głębi jam rodnych	G C
Czarny kawior narodów politykom na stół	D G D G

A ja wdycham Londynu grypogenne opary	e a
I Paryża kosztuję zgniłowonny roquefort	h e H7
Po La Manczy się błąkam, w Rzymie szukać mam wiary	e a
Bezskutecznie za swój pragnąc brać każdy port	h e H7 e H7

A mój port jest w stolicy krasnolicych Azjatów	E A
Gdzie w moździerzu historii nowy utrze się lud	H E H
Tam mi Kałmuk otworzy duszę swoją, jak bratu	E A
Tam pod ziemią bogactwa siarki, węgla i rud	H E H E (D7)

Tam poeci kieszenie mają pełne dolarów	G C
I za szczęście ludzkości przelewają swój tusz	D G D
Tam czerwieńsze od krwi są kumulusy sztandarów	G C
Od sztandarów zaś pąki pierwszomajowych róż	D G D G

Tam ja, Polak i były obywatel Europy	E A
Pieśń rozwinę i formie nową nadam tam treść	H E H
Bataliony poetów będą lizać mi stopy	E A
Ja im mannę gwiazd sypnę, żeby mieli co jeść	C a E

Bruno Jasieński: niemieckie imię, nazwisko polskiej szlachty
Żyd, komunista, bywał w Rzymie, paryskie miał kontakty
W Moskwie sądzony za szpiegostwo, skazany i zesłany
Zaginął gdzieś po drodze. Odtąd los jego jest nieznany

Drogą białą jak obłęd w śnieg jak łajno mamuta	e a
Idę młody, genialny, ręce łańcuch mi skuł	h e H7
Strażnik z twarzą Kałmuka w moim płaszczu i butach	e a
Żółte zęby wyszczerza, jakby kwiat siarki żuł	h e H7 e H7

Nagle widzę, żem w raju po lodowej podróży	E A
A on - Bóg mój, którego czciłem wam wszak na złość	H E H
Mam więc Boga takiego, na jakiegom zasłużył	E A
A tam trup mój, biedaczek, zmarzł już całkiem na kość	H E H E (D7)

Pan zaś spluwa żółtawo, smarka w palce bez chustki	G C
I na krzesło "stół" mówi, a na stół mówi "stoł"	D G D
Patrzy kucharz niemiecki wraz z kucharzem francuskim	G C
Jak łososia z kawiorem między zęby już wziął	D G D G

Sok po brodzie mu płynie niewątpliwie czerwony	e a
Łyka skórę i ości, wyssał oczy i mózg	h e H7
Wszak przez wieki ten łosoś był dla niego wędzony	e a
A on czekał cierpliwie ciemny bóg pustych ust	C D e