Dzień gniewu II (Czarnobyl)

Zabijają ich powoli,	C
Zabijają mimochodem,	d
Nie przeraża i nie boli	G7
Pełzająca śmierć pod progiem.	C

Wokół studni, na podwórku	C
Mokre buzie roześmiane,	d
Dziecko kijem goni kółko,	G7
Ono też jest zabijane.	C

Na poddaszu, przy lunecie	a
Siwobrody gnie się mędrzec	F
Tropi prawdy we wszechświecie,	G
I on też zabity będzie.	C

W ciemnej bramie stoi szpicel,	C
Czas na służbie wolno płynie,	d
Całą widzi stąd ulicę -	G7
Nie zobaczy, kiedy zginie.	C

A świat się zastanawia,	a e
A świat zachodzi w głowę -	a e
Czy obraz to bezprawia,	C G
Czy się wykuwa nowe.	C G7 C (G7)

Zabijają ich spokojnie,	a
Zabijają ich jak leci -	F
Już nie trzeba iść na wojnę,	G
Żeby stawić czoła śmierci.	C

Żyć wystarczy, jak się żyło,	C
Modlić się o święty spokój,	d
Kopać grządki, kochać miłość	G7
Nic nie wiedząc o wyroku.	C

Trzeba się ubierać ciepło,	a
Jeść z umiarem, ważyć słowo,	F
Dbać, by życie nie uciekło,	G
Zanim się nie umrze zdrowo.	C

Jeśli huknie coś, lub błyśnie	C
Nie dać się ogarnąć grozą.	d
Co ma tonąć - nie zawiśnie,	G7
Zawsze przyjdą i wywiozą.	C

Świat na to sprawdza, pyta,	a e
Świat na to nic nie może,	a e
Świat się nadziei chwyta,	C G
Że to zrządzenie boże.	C G7 C (G7)

Zabijają ich, nie wiedząc,	a
Że ich właśnie zabijają,	F
Zabijają śpiąc i jedząc,	G
Patrząc, słysząc, nie pytając.	C

Zabijają nas tą śmiercią	C
Ku rozrywce, ku przestrodze,	d
Ku nauce naszym dzieciom,	G7
Co się nigdy nie urodzą.	C