Dwie rozmowy z Kremlem (1981- 1989)
| - Zdrawstwujtie: Eto Cientralnyj Komitiet? |
| Gaworit' budiet Towariszcz Giensek! |
| - Priwiet, towariszcz Kania. |
| Ja srazu wam skażu, |
| Szto rodinu wy waszu |
| Addajetie wragu. |
| I eto wasze dieło |
| Kak konczit' tot bardak: |
| Nam eto nadajeło: |
| Wy kamunist! Poliak! |
| Jesli nie zachatitie - |
| Rieszim my wsio za was! |
| Skazał ja - zapomnitie - |
| Zwoniu posliednij raz! |
| - Towarzyszu Breżniew, był tu wasz marszałek |
| I wyraził jasno wasze stanowisko. |
| Jestem sekretarzem, a nie generałem, |
| Trzeba czasu, żeby przygotować wszystko. |
| Mogę was zapewnić i podkreślić muszę |
| Chociaż sytuację w kraju mamy chorą - |
| Najważniejsze dla nas wieczne są sojusze, |
| Partia jest i będzie trwałą ich podporą. |
| Ale my tu sobie poradzimy sami, |
| Tylko szansę na to towarzyszu dajcie. |
| Wiem, że całą duszą jesteście tu z nami, |
| Więc na razie z wojskiem jeszcze nie wkraczajcie: |
| - Ja wieruju wam, towariszcz Kania, |
| No pomnitie, moj miłyj drug, |
| Szto nasza sochraniajet armia |
| Socjalisticzeskuju put'! |
| *** |
| - Towarzyszu Gorbaczow, wybaczcie mi, |
| Wiem, towarzysz czasu wiele dla mnie nie ma |
| - Mieczisław Josifowicz! Apiat' i wy! |
| Nu, skażitie, kakije tam u was probliema? |
| - Towarzyszu Gorbaczow, ja komunist, |
| Dla komunizma w stoczni narażałem życie, |
| A tu naród, partia - śmieją mi się w pysk. |
| Towarzyszu, ja praszu was, pomagitie! |
| Wied' wy znajetie, w dusze ja liberał. |
| Tridcat' liet chotieł ja własti, wot dilemma: |
| Nakaniec, kagda ja włast' uże dostał - |
| Eta włast' nad partią, której prawie nie ma. |
| Da, nie wierił nikagda ja w Krugłyj Stoł, |
| No padumał ja - pust' razgawarywajut: |
| Ale teraz, kiedym wreszcie partię wziął |
| Partia nie ma już na swoje rządy kraju. |
| Zdies' buntowszcziki uż padnimajut łby |
| I odeszły od nas sojusznicze partie. |
| Głodny naród zaraz będzie pragnął krwi. |
| Towarzyszu, pomagitie! Ja się martwię. |
| - Mieczisław Josifowicz, nie biezpakojties': |
| My pamożem wam, kak smożem, no inacze - |
| A paka wy s opozicjej nie barojties; |
| Szto eta za kamunist, katoryj płaczet? |
| Wied' uż Stalin gawarił, szto w waszej Polszy |
| Sacjalizma pastroit' paczti niewazmożna: |
| Mieczisław, wam nada odpusk wziat' charoszyj |
| A patom rabotat' ticha, ostarożna. |
| Gawaritie mnie a waszych sdies' probliemach. |
| A szto mnie skazat'? Na Gornyj Karabch, |
| Litwa, Łotwa, Gruzja, narodnaja tiema; |
| Piszczi niet, a buduszcziem padumac' strach. |
| Padażditie, Mieczisław Josifowicz, |
| Smotriu ja na was siewodnia s biezpakojem. |
| No tiepier wam nada - kak umiejetie - żit', |
| A szto budiet - budiet s etoj paranoju. |
| - Towarzyszu Gorbaczow, a może by |
| Dać do prasy coś o tej rozmowie naszej? |
| Że rozmawiam z wami - przecież to nie wstyd |
| A przynajmniej może naród się przestraszy? |
| - Diełajtie, kak wam ugodno, Mieczisław, |
| W kamunisticzeskoj kak wam igrajet dusze. |
| Uż minut sorok gawarim i mnie siejczas |
| Żdut rozgawory |
| S prezidientom Buszem! |