Do prostego człowieka
| Gdy znów do murów klajstrem świeżym | c |
| Przylepiać zaczną obwieszczenia, | c |
| Gdy "do ludności", "do żołnierzy" | f |
| Na alarm czarny druk uderzy | f |
| I byle drab, i byle szczeniak | c |
| W odwieczne kłamstwo ich uwierzy, | c |
| Że trzeba iść i z armat walić, | f |
| Mordować, grabić, truć i palić; | f |
| Gdy zaczną na tysięczną modłę | c |
| Ojczyznę szarpać deklinacją | c |
| I łudzić kolorowym godłem, | f |
| I judzić "historyczną racją", | f |
| O piędzi, chwale i rubieży, | c |
| O ojcach, dziadach i sztandarach, | c |
| O bohaterach i ofiarach; | f |
| O bohaterach i ofiarach | f |
| Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin | c |
| Pobłogosławić twój karabin, | c |
| Bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba, | f |
| Że za ojczyznę - bić się trzeba; | f |
| Kiedy rozścierwi się, rozchami | c |
| Wrzask liter pierwszych stron dzienników, | c |
| A stado dzikich bab - kwiatami | f |
| Obrzucać zacznie "żołnierzyków". - | f |
| - O, przyjacielu nieuczony, | c |
| Mój bliźni z tej czy innej ziemi! | c |
| Wiedz, że na trwogę biją w dzwony | f |
| Króle z pannami brzuchatemi; | f |
| Wiedz, że to bujda, granda zwykła, | c |
| Gdy ci wołają: "Broń na ramię!", | c |
| Że im gdzieś nafta z ziemi sikła | f |
| I obrodziła dolarami; | f |
| Że coś im w bankach nie sztymuje, | c |
| Że gdzieś zwęszyli kasy pełne | c |
| Lub upatrzyły tłuste szuje | f |
| Cło jakieś grubsze na bawełnę. | f |
| Rżnij karabinem w bruk ulicy! | c |
| Twoja jest krew, a ich jest nafta! | c |
| I od stolicy do stolicy | f |
| Zawołaj broniąc swej krwawicy: | f |
| "Bujać - to my, panowie szlachta!" | c |