Cromwell

Idą na Londyn! Idą purytanie!	e
Siłą ich czystość czyli lęk przed grzechem.	e
Lęk rodzi wściekłość, a wściekłość - powstanie;	e
Idą pokonać chrześcijan - chrześcijanie.	e
Mgłą dysząc zamiast oddechem.	C D E

Broni się grzeszny król i pomazaniec.	e
Nie tyle władzy żal mu, co zasady.	e
Żal płynie z winy, a z winy - kajanie.	e
Lecz nie kajania pragną purytanie:	e
Muszą dowody mieć - zdrady.	C D E

Dowodem - zdrada. Ów zdrajca zdradzony	a G a G a
Przez własne siły (te, na które liczył).	a G a G a
Nie może przecież zachować korony,	a G a G a
Skoro przez Boga został osądzony,	a G a G a
I sądzą go jego stronnicy.	F G A

Jak zwykle chaos jest przy tym i zamęt,	a G a G a
Ulica prawdę waży i rozdziela,	a G a G a
O swoją przyszłość troszczy się parlament,	a G a G a
Skazaniec łzawy szkicuje testament -	a G a G a
Z myślą o losie Cromwella.	F G A

Turla się głowa królewska pod stopy.	e
Sprawiedliwości stało się więc zadość.	e
Dla zniewolonej wzór to Europy:	e
Szafot wszak w końcu biskup sam pokropił	e
I wielka nastała radość!	C D E

Wszystko to rankiem nadziei i wiary,	a G a G a
Gdy strach i skrucha były zmian motorem.	a G a G a
Wieczorem Cromwell rozpędza parlament,	a G a G a
Sam się mianuje Lordem Protektorem:	a G a G a
Ofiara własnej ofiary.	F G A

Idą na Londyn! Idą purytanie!	e