| Błogosławię zło na ekranie niebieskim |
a |
| Mój intymny kontakt z istotą gatunku. |
a |
| Widzę i osądzam, jak Stwórcy namiestnik, |
H0 |
| Taniec śmierci, zdrady, gwałtu i rabunku. |
a E7 |
|
|
| W naturalnych barwach, w dowolnym języku, |
a |
| Z dźwiękiem tak klarownym, jak klarnet Mozarta |
a |
| Sięgam po wieczorną porcję krwi i krzyku |
H0 |
| Stamtąd, gdzie akurat ginie trzystu Spartan. |
a E7 |
|
|
| Nie brak mi współczucia. Wzburzam się i wzruszam; |
C |
| Stwierdzam z satysfakcją, że doznałem szoku; |
A7 |
| Niby balon szlochu kształt zyskuje dusza |
H0 |
| Łzawią mi paprochy uczuć w chłodnym oku. |
C H0 (H0 E7) |
|
|
| A na co dzień, w życiu - przydarza się rzadko |
a |
| Żeby rzecz, co wstrząsa - ujrzeć jak na dłoni. |
a |
| A gdy już się uda świadkiem być wypadku - |
H0 |
| To dźwięk ktoś zagłuszy, widok ktoś przysłoni. |
a E7 |
|
|
| Ekran zaś niebieski szczegóły powtarza |
a |
| Krwiście bezlitosne zbliżenia w zwolnieniach, |
a |
| Chociaż w każdej chwili może je wymazać |
H0 |
| Palcem tknięty pilot - podczerwień sumienia. |
a E7 |