Ballada o wesołym miasteczku

Za rękę prowadzony	a E7
Gdzie szyldy i neony	a E7
Patrzyłem z zachwytem na świat dookoła mnie	E7 a
Tu lody i cukierki	a E7
Tam piwo i serdelki	a E7
Z głośników zaś strażacka orkiestra w trąby dmie	E7 a

I ludzie tacy żywi	F a
I wszyscy są szczęśliwi	F a
I czuję niejasno, że też ze szczęścia drżę...	F E7
Chcę śmiać się, cieszyć, gadać	F a
I bawić się, lecz nadal	F a
Za rękę mnie prowadzą i jeszcze nie wiem gdzie	F E7

Wesołe miasteczko! Tu słońca z tektury	a E a
Wciąż skrzą się światłością żarówek tysiąca	C E7
I wtedy, gdy niebo zaciągną burz chmury	a E7 a
I wtedy, gdy nie ma już słońca	F G a (E7)
W wesołym miasteczku w powietrzu jest radość	a E a
Tu ten dziś się śmieje kto wczoraj chciał łkać	C E7
I nigdy tym śmiechom nie stanie się zadość	a E7 a
Nawet kiedy nie będzie już z czego się śmiać	F G a

Gabinet krzywych luster	a E7
Znikają oczy usta	a E7
A za to rosną uszy i ogromnieje brzuch!	E7 a
A obok już inaczej	a E7
Twarz cała jakby płacze	a E7
I tułów pokręcony, wystarczy tylko ruch	E7 a

A potem karuzela	F a
I coraz szybciej, śmielej	F a
I już mi nie przeszkadza, że ciągle w kółko gna!	F E7
Pod niebem z ziemi szydzę	F a
I świat pod sobą widzę	F a
I wiatr mi świszcze w uszach, orkiestra marsza gra!	F E7

Wesołe miasteczko! Tu słońca z tektury	a E a
Wciąż skrzą się światłością żarówek tysiąca	C E7
I wtedy, gdy niebo zaciągną burz chmury	a E7 a
I wtedy gdy nie ma już słońca	F G a (E7)
W wesołym miasteczku w powietrzu jest radość	a E a
Tu ten dziś się śmieje kto wczoraj chciał łkać	C E7
I nigdy tym śmiechom nie stanie się zadość	a E7 a
Nawet kiedy nie będzie już z czego się śmiać	F G a

Gdy spłynę już spod nieba	a E7
Na ziemi stanąć trzeba -	a E7
Niełatwo; zamęt w głowie, kolana dziko drżą	E7 a
Strzelnica się podsuwa	a E7
Więc staję biorę spluwę	a E7
Pojawia się sylwetka - niweczę strzałem ją!	E7 a

Ktoś obok w cieniu stoi,	F a
Podsuwa mi naboje,	F a
Ja mierzę, strzelam, mierzę i strzelam raz po raz!	F E7
Wyjmuje ktoś spod lady	F a
Ordery z czekolady	F a
I dla mnie - rozgrzanego - już przestał istnieć czas...	F E7

Wesołe miasteczko! Tu słońca z tektury	a E a
Wciąż skrzą się światłością żarówek tysiąca.	C E7
I wtedy, gdy niebo zaciągną burz chmury,	a E7 a
I wtedy gdy nie ma już słońca.	F G a (E7)
W wesołym miasteczku w powietrzu jest radość	a E a
Tu ten dziś się śmieje kto wczoraj chciał łkać	C E7
I nigdy tym śmiechom nie stanie się zadość,	a E7 a
Nawet kiedy nie będzie już z czego się śmiać.	F G a

Więc rzucam broń i pędzę!	F a
Gdzie - nie wiem - byle prędzej	F a
Orkiestrą huczy głowa, a w skroniach tętni krew!	F E7
I widzę beczkę śmiechu -	F a
Wskakuję bez oddechu	F a
Wiruję! Wpadam w otchłań! I nie ma mnie! Jest śmiech	F E7 a