Ballada o przyjacielu
| Gdy w twym życiu zjawił się ktoś, | e H7 |
| Kto wygląda jak równy gość, | H7 e |
| Ale nie wiesz, czy szczery jest, | E7 a |
| Czy na pokaz ma gest. | a H |
| Weź go w góry na stromy stok, | a |
| Nie odstępuj go tam na krok. | e |
| Jedna lina niech łączy was - | H7 |
| Dla was dwóch to sam raz. | e (E7) |
| Gdy zobaczysz, że stchórzył, bo | e H7 |
| Od początku mu kiepsko szło, | H7 e |
| A gdy dłoń skaleczoną miał, | E7 a |
| Wniebogłosy się darł, | a H |
| Lepiej pogoń go precz raz-dwa, | a |
| Na niewiele się taki zda, | e |
| Takich w góry nie warto wieść, | H7 |
| I nie o nich ta pieśń. | e (E7) |
| Jeśli druh twój przez całe dnie | e H7 |
| Ani razu nie skarżył się, | H7 e |
| A gdy spadłeś, to właśnie on | E7 a |
| Zaraz podał ci dłoń, | a H |
| Jeśli dzielnie przy tobie stał, | a |
| Jak do boju na szczyt się rwał, | e |
| Wiedz, że odtąd przez cały czas | H7 |
| Przyjaciela w nim masz. | e (E7) |