Ballada o Hidalgu Don Pedro i księżniczce Inez

Ona nic o nim nie wiedziała	a
Z tęsknoty do niej ściskał żal go	a E
Księżniczka imię Inez miała	E7
A on Don Pedro był Hidalgo	E7 a (a d E)
- Ach, wezmę ja wierzchowca mego	a
W piękności co rywala nie ma	a E
Kopyt koloru zielonego	E7
Gromami strzelę w ruń czterema!	E7 a (a d E)
Okna księżniczki się rozewrą	a
Ona aż straci głos z zachwytu	A7 d
A potem krzyknie: Ach Don Pedro	d a
Twój koń zielone ma kopyta!"	E7 a (A7)
Ja na to nie przestając gnać:	d a
"Tak, ale ja chcę z tobą spać!"	E a

I pomalował Pedro kopyta konia swego	d a E a
I ruń rozerwał świeżą pod wieżą damy swej	d a E a
Ale nie drgnęły szybki koloru błękitnego	d a E a
Nie krzyknął nikt: "Mym mężem być Don Pedro zaszczyt miej!"	d a E a

- Na nic kopyta nikną w trawie!	a
Koń łeb powinien mieć zielony!	a E
Gdy zachwyt nad nim Inez zdławi	E7
Zostanie wkrótce moją żoną.	E7 a (a d E)
Ach myśli ta - śmiałości daj mi,	a
By czyny dorównały chęciom! -	a E
Tak się Don Pedro modlił w stajni	E7
Ujmując w zieleń łeb zwierzęcia.	E7 a (a d E)
- Okna księżniczki się rozewrą	a
Na oścież wizjom siedmiu nieb	A7 d
I krzyknie Inez: "Ach, Don Pedro!	d a
Twój rumak ma zielony łeb!"	E7 A7
Ja na to nie przestając gnać:	d a
"Tak, ale ja chcę z tobą spać!"	E a

Cuglami łeb zielony Don Pedro konia swego	d a E a
Na ruń skierował świeżą pod wieżę damy swej,	d a E a
Ale nie drgnęły szybki koloru błękitnego	d a E a
Nie krzyknął nikt: "Mym mężem być Don Pedro zaszczyt miej!"	d a E a

- To ciągle mało! Ciągle mało! -	a
Don Pedro łeb zielony gładzi	a E
Gdy jego Hidalgowe ciało	E7
Żądz dzikich więcej wciąż gromadzi.	E7 a (a d E)
- Koń musi cały być zielony! -	a
Myśl nagła na Hidalga spada -	a E
"Gdy tym jej do mnie nie przekonam,	E7
Ach, biada mi! Ach biada, biada!	E7 a (a d E)
Niech okna Inez się rozewrą	a
I niech w zachwycie złoży dłonie	A7 d
Niech krzyknie do mnie: Ach Don Pedro!	d a
Wszak ty masz zielonego konia!"	E7 A7
Ja na to nie przestając gnać:	d a
"Tak, ale ja chcę z tobą spać!"	E a

I gnał zielony rumak, aż ziemia pod nim drżała!	d a E a
I oto patrzcie: w oknie księżniczka składa dłonie!	d a E a
- Ja kocham cię, Don Pedro, i pragnę twego ciała!"	d a E a
- Tak, ale ja mam Zielonego Konia!	E a
Tak, ale ja mam Zielonego Konia!	E a
Tak, ale ja Zielonego Konia mam!	E a (E a)