| Na bankiecie u Pana Zastępów | f |
| Wszystko płynie i gra pachnie i lśni | f Es Des C7 |
| Wygwieżdżony jest strop firmamentów | f |
| I w parkietach ze szkła galaktyką skrzy | f Es Des C7 |
| Stoły pełne arcydzieł stworzenia | f |
| Ryb obfitość i miąs owoce i chleb | f Es Des C7 |
| Usta śmieją się drżą podniebienia | f |
| I docenia się to że się jest sługą nieb | f Es Des C7 |
| A sam Bóg pośród sług gdyby mógł to by śpiewał że | d B g A7 |
| Szał będzie trwał świat się stał więc nalewa i | d B g A7 |
| Rad tworzy ład białych szat i aureol... | d B g A7 |
| d | |
| Nie wypił ktoś za blask | d a |
| Wzrok w parkiet wbił | g6 |
| Gdzie w ciszy gwiazd | g6 |
| Pod niebem ziemia się powoli wyłania | f |
| Myśl się wysnuwa | Es |
| I żąda słów a | Des0 |
| Tu | C7 |
| Tymczasem | C7 |
| Na bankiecie uśmiechy szerokie | f |
| I wiruje wśród ścian piór biały puch | f Es Des C7 |
| Do nikogo nie staje nikt bokiem | f |
| I aż gęsto od słów nieważkich słów | f Es Des C7 |
| Stwórca poszedł już wprawdzie lecz przecież | g |
| Pozostawił nam stół parkiet i świat | g F Es D7 |
| W jakimż będzie wspanialej nam świecie | g |
| Skoro czeka nas tu wieczysty ład | g F Es D7 |
| Póki co wierzyć w to co powiedzą nam oczy nie | e C a H7 |
| Wstyd chwalić byt skoro świt nas otoczył... | e C a H7 |
| e | |
| Ktoś z nas nie myśli tak | e h |
| Nie mówi nic | a6 |
| Byt mu nie w smak | a6 |
| Zaszkodził kawior mu czy głowę ma słabą | g |
| Patrzy pod nogi | F |
| W parkiecie żłobi | Es0 |
| Znak | D7 |
| Przez który | D7 |
| Na bankiecie spojrzenia ostrożne | g |
| Ważne staje się kto stoi i gdzie | g F Es D7 |
| Nie wiadomo skąd myśli bezbożne | g |
| Wokół aureol mkną czy chcesz czy nie | g F Es D7 |
| Koniec snu bowiem tu już nie będzie spokoju więc | d B g A7 |
| Znów zamęt głów chaos słów paranoja i | d B g A7 |
| Strach bowiem tu już nie będzie spokoju więc | d B g A7 |
| Strach bowiem tu już nie będzie spokoju... | d B g A7 |