Bajka
| Był Kraj, co wieki cierpień znał | a a/H a/C a/H |
| Pieśń pismem blizn pisaną śpiewał | a a/H a/C a/H |
| A ziemia żyzna mierzwą ciał | d d/E d/F d/E |
| Rodziła myśli jako drzewa | d d/E d/F d/E |
| Aż powiał nad nią twardy wiatr | E F |
| I posiał w glebę plon zatruty | F C |
| Wymarłym wielkim drzewom w ślad | C G |
| Skarlałe rodzą się kikuty | B a |
| Kto chce - niech zowie borem - sad | a a/H a/C a/H |
| Przyciętych drzewek na rozstaju | a a/H a/C a/H |
| Nie zmieni tym najprostszej z prawd | d d/E d/F d/E |
| Nie ma już - drodzy - tego kraju | d d/E d/F d/E |
| Jest tylko wiatr, bezwzględny wiatr | E F |
| Co nagle w środku nocy budzi | F C |
| I, jak spod ziemi - puszcza w świat | C G |
| Zupełnie odmienionych ludzi | B a |
| Był sobie kraj, był sobie kraj | C G B a |
| Jeden - do góry wzniósłszy dłoń | a a/H a/C a/H |
| Ślepymi strzela Norwidami | a a/H a/C a/H |
| Lecz tak, by czasem - Boże broń - | d d/E d/F d/E |
| Nie trafić kogoś i nie zranić | d d/E d/F d/E |
| Wedeta robotniczych sag | E F |
| Wkłada sukienkę w czarny deseń | F C |
| Choć przecież na rządowy raut | C G |
| Zajeżdża białym mercedesem | B a |
| Inny bohater wielkich chwil | a a/H a/C a/H |
| Klasyków w służbę władzy wdraża | a a/H a/C a/H |
| I czci wallenrodyczny styl | d d/E d/F d/E |
| Z dwuznaczną miną - na dwóch twarzach | d d/E d/F d/E |
| Purpurat gnie się zaś co sił | E F |
| To przed mundurem, to przed Bogiem | F C |
| Choć już wśród wiernych zawisł był | C G |
| Raz biskup, co rozmawiał z wrogiem | B a |
| Był sobie kraj, był sobie kraj | C G B a |
| W tle pożądliwie brzęczy rój | a a/H a/C a/H |
| Komentatorów i pisarzy | a a/H a/C a/H |
| Co myśl ostatnią zmienią w gnój | d d/E d/F d/E |
| Byle w tysiącach egzemplarzy | d d/E d/F d/E |
| Bo tak dziś przecież musi być! | E F |
| Bo oni wiedzą, co się święci! | F C |
| Bo trzeba chronić wątłą nić! | C G |
| Prawdę przechowa się - w pamięci | B a |
| Ginie niewysłowiona myśl | a a/H a/C a/H |
| A pamięć ginie razem z ciałem | a a/H a/C a/H |
| O tym, coś widział - mów i pisz! | d d/E d/F d/E |
| - Nic nie widziałem, zapomniałem | d d/E d/F d/E |
| Więc znowu kiedyś tłumy widm | E F |
| Minione nam przypomną zdrady | F C |
| Znowu rozważnym - kurz, jak wstyd | C G |
| Zakryje - puste - dno szuflady | B a |
| Byliśmy z nimi i wśród nich | a a/H a/C a/H |
| Lecz każdy się inaczej budzi | a a/H a/C a/H |
| To dla nas oprawiony sztych | d d/E d/F d/E |
| Nie ma już - drodzy - dawnych ludzi | d d/E d/F d/E |
| A dla nich - drodzy - nie ma nas | E F |
| Siedząc przy nawarzonym piwie | F C |
| Też opowiedzą sobie baśń | C G |
| Żyć będą długo i szczęśliwie | B a |
| Był sobie kraj, był sobie kraj | C G B a |