Astrolog

Sowie źrenice, jak czarne księżyce	a F/A
W ognistych pierścieniach wysyłam w mgławice	d6 a/E E
Trwożliwych szelestów mysiego protestu	F d6
Przed życiem,	a/E
Któremu na imię bezkresny jest przestwór.	a/E E a
	(a F/A d6 a/E E)
W spazmach i splotach najlichsza istota	a F/A
Wypełnia swój los parabolą żywota	d6 a/E E
I gasnąc przepada wśród świateł miriadów -	F d6
Maskota	a/E
Potęgi, co Stwórcą nazywa się Ładu.	a/E E a
	(a F/A d6 a/E E)
Chaos nade mną i chaos pode mną	a F/A
Dla wszystkich prócz mnie jest mozaiką tajemną	d6 a/E E
Ukrytych zamiarów, przeznaczeń i czarów	F d6
Gdy ciemność	a/E
Pochłania jednako i plebs i Cezarów.	a/E E a
	(a F/A d6 a/E E)
Widzę człowieka, jak cały w wypiekach	a F/A
Powiada: nam mądrym się trzymać z daleka,	d6 a/E E
Bo w czasach przejściowych kto przysiąc gotowy	F d6
Co czeka	a/E
Strażników wartości, cnót ponadczasowych?	a/E E a

Lub słyszę chłystka, co na to się ciska:	a F/A
My mądrzy wszystkiemu przypatrzmy się z bliska;	d6 a/E E
Wszak w czasach chaosu zwykł żądać lud stosów,	F d6
A iskra	a/E
Mądrości być może odmieni bieg losu.	a/E E a
	(a F/A d6 a/E E)
Idę więc do nich i mówię, że czas	a F/A
Jest zawsze przejściowy, a chaos jest w was!	d6 a/E E
I za to sądzili - i za to spalili.	F d6
Stos zgasł...	a/E (E)
Dokładnie w od zawsze pisanej mi chwili.	a/E F