Apollo i Marsjasz
| właściwy pojedynek | e |
| Apollona z Marsjaszem | H7 |
| (słuch absolutny | a |
| kontra ogromna skala) | a |
| odbywa się pod wieczór | G |
| gdy jak już wiemy | G |
| sędziowie przyznali | H7/Fis |
| zwycięstwo bogu | e |
| mocno przywiązany do drzewa | e |
| dokładnie odarty ze skóry | e |
| Marsjasz krzyczy | a |
| zanim krzyk dojdzie | G |
| do jego wysokich uszu | G |
| wypoczywa w cieniu tego krzyku | H7/Fis e |
| wstrząsany dreszczem obrzydzenia | e |
| Apollo czyści swój instrument | H7 |
| tylko z pozoru | a |
| głos Marsjasza | a |
| jest monotonny | G |
| i składa się z jednej samogłoski | H7/Fis |
| A | e |
| w istocie opowiada Marsjasz | e |
| nieprzebrane bogactwo swego ciała | H7 |
| łyse góry wątroby | a |
| pokarmów białe wąwozy | a |
| szumiące lasy płuc | G |
| słodkie pagórki mięśni | G |
| stawy żółć krew i dreszcze | H7/Fis |
| zimowy wiatr kości | H7/Fis |
| nad solą pamięci | e |
| wstrząsany dreszczem obrzydzenia | e |
| Apollo czyści swój instrument | H7 |
| teraz do chóru | a |
| przyłącza się stos pacierzowy Marsjasza | a |
| w zasadzie to samo A | G |
| tylko głębsze z dodatkiem rdzy | H7/Fis |
| to już jest ponad wytrzymałość | H7/Fis |
| boga o nerwach z tworzyw sztucznych | H7/Fis |
| żwirową aleją wysadzaną bukszpanem | e |
| odchodzi zwycięzca zastanawiając się | a |
| czy z wycia Marsjasza nie powstanie z czasem nowa gałąź | H7 |
| sztuki - powiedzmy - konkretnej | e |
| nagle pod nogi upada mu skamieniały słowik | a |
| odwraca głowę i widzi | e |
| że drzewo do którego przywiązany był Marsjasz | H7 |
| jest siwe | H7 |
| zupełnie | e |