Krótka rozmowa między Panem, Chamem i Plebanem

Widząc, że się źle dzieje	a
Naród traci nadzieję	a
Nie chce orać, siać ni zbierać, śni o kuciu kos	G7 C A7
Raczył przyjąć Pan Chama	d
W towarzystwie Plebana	a
By wysłuchać, co poradzą jak odmienić los	E7 a

Nędza piszczy za progiem	a
Pola leżą odłogiem	a
Krowy, zamiast dawać mleko, poszły precz pod nóż	G7 C A7
Pustką zieje komora	d
Co stoi wedle dwora	a
A tu zima, jak to zima, czai się tuż tuż	E7 a

Mówi Pan - mój Plebanie	G
Co to z nami się stanie	C
Jak tak dalej pójdzie, folwark diabli wezmą wnet	G C A7
Tu za stratą wciąż strata	d
Nikt nie boi się bata	a
Postrasz Bogiem lud leniwy, by do pracy szedł	E7 a (E7)

Pleban na to swe dłonie	a
Na pulchniutkim splótł łonie	a
I do góry wzniósł niebieskie oczy z krasnych lic	G7 C A7
- Powiem Panu niewiele	d
Pan nie bywasz w kościele	a
I na tace bożej chwały nie dorzucasz nic	E7 a

Ludziom dajesz mniej jeszcze	a
I proroctwa złowieszcze	a
Po folwarku całym z dawna krążą z ust do ust	G7 C A7
Trzeba nam dziś dialogu	d
Słowa miłego Bogu	a
Co powstrzyma niechrześcijański gniew chrześcijańskich dusz	E7 a

Cham zaś głową potrząsa	G
Ręką sięga do wąsa	C
I dosadnie po swojemu mówi, co ma rzec	G C A7
Nędza winą jest dworu	d
My nie mamy wyboru	a
Jak o życie godne walczyć, albo w walce lec	E7 a (E7)

Ludzie ciężko harują	a
Ekonomi katują	a
Żony złe i dzieci głodne, ma cierpliwość kres	G7 C A7
My żądamy kontroli	d
Nad tym, co kto partoli	a
Co kto ile z czego ma i co tracone jest	E7 a

Pan pięściami w stół wali	a
Chcecie znieść feudalizm	a
Nie pozwolę na to, jakem pan i władca twój	G7 C A7
Cham mu na to - dwór dworem	d
Zajrzyj pan za oborę	a
Jak się tu nie dogadamy, kto posprząta gnój?	E7 a

Pax vobiscum - ksiądz woła -	G
Bo jest wolą kościoła	C
Aby się nie brali bliźni w Chrystusie za łby	G C A7
Ty się Chamie nie indycz	d
I nie żądaj rewindy-	a
Kacji praw, co głoszą, że gnój posprzątacie wy	E7 a (E7)

A ty, Panie pamiętaj	a
Że człek boży - rzecz święta	a
I bez niego nie ustoi kościół ani dwór	G7 C A7
Niechże ma swoje zdanie	d
A do pracy wnet stanie	a
Tylko zakaż ekonomom garbowania skór	E7 a

Pan, choć jeszcze się zżyma	a
Obiecuje dotrzymać	a
Tego, co obiecał przecież chamom już nie raz	G7 C A7
Cham się księdzu pokłonił	d
Za uczciwy kompromis	a
I na stertę gnoju wrócił znów na jakiś czas	E7 a

Tak to pouzgadniali	G
A ekonom wciąż wali	C
Bo go przecież na rozmowy nie zaprosił nikt	G C A7
Wie, że gdy się Pan złości	d
Chamom trza liczyć kości	a
Ksiądz im i tak obieca w niebie naprawienie krzywd!	E7 a (E7)