Zmartwychwstanie
| Szedł Jezus przez Beskidy |
| W wiosenny poranek |
| Choć nogi miał i ręce |
| Krwawo rozorane |
| Choć bok miał opuchnięty |
| I blady cierpieniem |
| Choć trzy dni leżał ciężkim |
| Przybity kamieniem |
| To w ręce niósł wysoko |
| Chorągiew radości |
| By wszyscy zrozumieli |
| Posłanie miłości |
| Szedł Jezus przez Beskidy |
| A góry klękały |
| Aby grzbiety pochylić |
| W imię Bożej chwały |
| I głośne Alleluja |
| Górami się niosło |
| Bo gdzie chwilę przystanął |
| Budził życie wiosną |
| A echo jak z trombity |
| Wracało nad gronie |
| Aby króla przywitać |
| W cierniowej koronie |
| Zaś gdy rany zabliźnił |
| Ludziom i przyrodzie |
| Rzucał ziarno nadziei |
| Aby rosło co dzień |
| I głośne Alleluja |
| Górami się niosło |
| Bo gdzie chwilę przystanął |
| Budził życie wiosną |